Dans dans dans by Haruki Murakami

Author:Haruki Murakami [Murakami, Haruki]
Language: nld
Format: epub
Tags: Roman
Published: 2013-10-26T22:00:00+00:00

25

Om zeven uur kwam Yuki weer opdagen. Ze zei dat ze een wandeling langs het strand had gemaakt. Hiraku Makimura vroeg of ze iets wilde eten voor ze vertrok. Yuki schudde haar hoofd. Ze zei dat ze geen honger had en naar huis wilde.

‘Tja, kom nog maar eens langs als je zin hebt. Ik denk dat ik nog de hele maand in Japan ben,’ zei haar vader. Daarop bedankte hij me voor de moeite om helemaal naar hem toe te rijden en excuseerde zich dat hij geen betere gastheer was geweest. Ik zei dat het geen probleem was.

Friday de lakei deed ons uitgeleide. Op de parkeerplaats achter in de tuin zag ik een Jeep Cherokee, een Honda 750 cc en een off-road motorfiets staan.

‘Heftig leventje, zo te zien,’ zei ik tegen Friday.

‘Hij is zeker geen slappeling,’ zei Friday na even te hebben nagedacht. ‘Niet wat je noemt een typische “schrijver”. Vóór alles is hij een man van actie.’

‘Belachelijk,’ schamperde Yuki.

Zowel Friday als ik deed alsof we het niet gehoord hadden.

==

*

==

We zaten nog niet goed en wel in de Subaru of Yuki zei al dat ze honger had. Ik hield halt bij een Hungry Tiger langs de kust. We bestelden een steak en dronken daar een alcoholvrij biertje bij.

‘Waar hebben jullie het over gehad?’ vroeg ze, terwijl ze als toetje pudding naar binnen lepelde.

Ik had geen reden om iets te verbergen en dus legde ik haar kort haar vaders voorstel uit.

‘Ik was er al bang voor,’ zei ze fronsend. ‘Zo werkt zijn brein nu eenmaal. En, hoe heb je gereageerd?’

‘Ik heb geweigerd, natuurlijk. Zoiets ligt me niet. Het slaat gewoon nergens op. Maar afgezien daarvan vind ik het geen slecht idee om elkaar af en toe te zien. Dat zou ons allebei goeddoen. We verschillen vrij veel qua leeftijd, en ons milieu, onze opvattingen, onze gevoeligheden en onze manier van leven stemmen misschien ook niet meteen overeen, maar toch heb ik de indruk dat we met elkaar over allerlei dingen kunnen praten. Vind je niet?’

Ze haalde haar schouders op.

‘Als je me wilt zien, bel je me maar. Sociale verplichtingen vind ik maar niets. Als je elkaar wilt zien, moet je elkaar zien en daarmee uit. We kunnen elkaar dan dingen toevertrouwen die we tegen niemand anders zeggen, onze geheimen delen, zeg maar. Akkoord?’

Ze aarzelde even en mompelde toen: ‘Oké.’

‘Als je niet oplet, nemen problemen voor jezelf steeds grotere proporties aan. Soms kun je ze niet meer in de hand houden. Af en toe moet je stoom afblazen, anders ontploffen ze met een knal. Snap je? Het is ballast die je meesleurt voor de rest van je leven. Dingen opkroppen is veel te zwaar. Zelfs voor mij, en zeker voor jou. Je kunt bij niemand terecht, niemand begrijpt wat er in je omgaat. Maar wij verstaan elkaar. Wij kunnen eerlijk met elkaar praten.’

Ze knikte.

‘Ik dwing je nergens toe. Bel me gewoon op als je ergens over wilt praten. Dat heeft niets te maken met wat je vader gezegd heeft. Het is ook niet mijn bedoeling om de begrijpende grote broer of oom uit te hangen.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.