Het Diner by Koch Herman

Author:Koch, Herman
Language: nld
Format: epub
Published: 2010-11-03T06:02:45.406000+00:00

25

Dat was het plan. Dat was het plan geweest voordat ik de uitzending van Opsporing Verzocht had teruggekeken en de witte sportschoen had gezien.

De volgende stap was zomaar een ingeving geweest. Misschien was er ergens anders meer materiaal, dacht ik bij mezelf. Of beter gezegd: misschien was het ontbrekende materiaal, al dan niet bij vergissing, op een andere site te bezichtigen.

Ik klikte naar YouTube. De kans was uiterst klein, maar het was de moeite waard om het te proberen, redeneerde ik. Bij Search typte ik de naam van de bank in waaraan de pinautomaat toebehoorde, en daarachter de woorden ‘dakloze’, ‘death’ en ‘homeless’.

Er verschenen maar liefst vierendertig zoekresultaten. Ik scrolde langs de schermpjes. Op allemaal was het beginbeeld zo ongeveer hetzelfde: de hoofden met de mutsjes van twee lachende jongens. Alleen de bijbehorende titels en korte beschrijvingen van de inhoud van het te bezichtigen filmpje verschilden. Dutch Boys [naam van de bank] Murder was nog een van de simpelste. Don’t Try This at Home – Fire Bomb Kills Homeless Woman luidde een andere. De filmpjes waren stuk voor stuk buitengewoon populair – het aantal keren dat ze waren bezichtigd liep bij de meeste in de duizenden.

Ik klikte er willekeurig eentje aan en zag opnieuw, zij het in een snellere, gemonteerde versie, het gooien van de bureaulamp, de vuilniszakken en de jerrycan. Ik bekeek er nog een paar. Bij een montage met de titel [naam van de stad] Hottest New Tourist Attraction: Put Your Money on Fire! had iemand een lachband onder de beelden gezet. Elke keer dat er een nieuw voorwerp naar de dakloze vrouw werd gegooid, volgde er een lachsalvo. Het lachen bereikte hysterische hoogten bij de lichtflits uit de jerrycan, om met een daverend applaus te eindigen.

De meeste video’s hadden het beeld van de witte sportschoen niet, ze stopten meteen na de lichtflits en de wegrennende jongens.

Ik weet achteraf niet meer precies terug te halen waarom ik ook de volgende video aanklikte. Ogenschijnlijk verschilde hij niet van de overige drieëndertig. Ook het beginbeeld was ruwweg hetzelfde: twee lachende jongens met mutsjes, zij het dat ze hier al de bureaustoel omhooghielden.

Misschien kwam het door de titel die Men in Black III luidde. Geen lollige titel zoals de meeste andere, om te beginnen. Maar ook de eerste, en naar ik later vaststelde enige, titel waarin niet naar de vertoonde gebeurtenissen werd verwezen maar indirect naar de daders zelf.

Men in Black III begon met het gooien van de bureaustoel, daarna volgden de vuilniszakken, de lamp en de jerrycan. Maar er was een essentieel verschil. Steeds wanneer beide, of een van beide jongens redelijk scherp in beeld kwamen, werden de beelden vertraagd. En elke keer dat dit gebeurde hoorde je onheilspellende muziek, een soort zoemtoon eerder, een diep, gorgelend geluid dat je vooral met onderwater- en scheepsrampenfilms associeerde. Het resultaat van deze werkwijze was dat alle aandacht op Michel en Rick werd gericht, en minder op het gooien met de bij de boom gevonden spullen.

Wie zijn deze jongens? leken de vertraagde beelden, in combinatie met de onheilsmuziek, te vragen.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.