Max (en de wild things) by Dave Eggers

Author:Dave Eggers [Eggers, Dave]
Language: nld
Format: epub
Tags: Jeugd, wierook32, repost?
Published: 2009-10-31T23:00:00+00:00

≡

Vierentwintig

Het was een groot vertrek met een hoog plafond, en er scheen een uitbundig perzikkleurig licht. Het was een soort werkplaats; het was er rommelig en het stond vol met allerlei soorten projecten – voorwerpen die aan het plafond hingen en op vliegers leken, op de vloer lagen achtkantige dozen, en alles was tot in duizelingwekkende details in talloze fraaie patronen bewerkt. In het plafond zaten wel honderd bovenlichten, allemaal ovaal van vorm, waardoor het felle zonlicht, gefilterd door een soort vleeskleurig glas, het vertrek binnen kon stromen.

Max liep langzaam rond en bekeek alles. Overal was veel te zien, in hout uitgesneden of uit hout, stenen en edelstenen samengestelde dieren. Aan de muren talloze tekeningen, schilderingen, diagrammen en plattegronden.

Op de grote werktafel was een hele stad geconstrueerd, wel zes meter lang en twee meter hoog, met gebouwen als bergen, gerangschikt volgens een zekere regelmaat, bijna als een rooster. De architectuur van de stad leek op die van het dorp dat ze vernield hadden: lange, rechte lijnen, flauwe bochten, windingen van onwillige spiralen. De details waren heel precies en nauwgezet uitgevoerd. De constructie zag eruit alsof het wel tien jaar gekost moest hebben om hem te maken. Het was een modelwereld – beheersbaar, voorspelbaar en netjes.

“Heb jij dit gemaakt?” fluisterde Max met ontzag in zijn stem.

“Ja,” zei Carol, die, met Max erbij, alles met nieuwe ogen zag.

“Echt heel mooi,” zei Max. “Ik wou dat ik mezelf kon laten krimpen, zodat ik erin kon kruipen.”

Carol opende zijn mond in een brede, spottende grijns. “Nou, ga je gang!” zei hij. Hij voerde Max mee onder de tafel, waarin hij midden in het geheel een gat had uitgezaagd. Max stak zijn hoofd door het gat en stond nu midden in de modelwereld.

“Ik heb het nog maar één keer aan iemand anders laten zien, en zij begreep het niet echt,” zei Carol, voor wie het blijkbaar al een kwelling was de herinnering op te halen. Omdat hij wel aanvoelde dat dit zijn humeur niet ten goede kwam, veranderde Carol van onderwerp. “O! Moet je hier eens kijken.”

Met zijn grote klauwen draaide Carol het hoofd van Max zo dat hij de modelstad op straatniveau zag. Terwijl Max de details van de gebouwen bekeek, hoorde hij het geluid van stromend water. Carol had een kan gepakt, die hij scheef hield, en algauw liep er een trage stroom water door de straten.

“Rivieren leken me altijd beter geschikt om van de ene plaats naar de andere te komen,” zei Carol.

De staten waren geplaveid met water, zag Max. Op een kruising voer een bootje. Het ene moment was het zichtbaar, het volgende was het weer weg.

Ineens zag Max dat in het bootje twee ruw vormgegeven poppetjes zaten die Carol en Katherine voorstelden. Het bootje voer al snel een boulevard op, waar ook veel andere bootjes voeren, allemaal met beesten erin. Even later sloeg het bootje met Carol en Katherine erin af – bij een tweesprong ging het linksaf, terwijl de rest rechts afsloeg – en toen voer het tegen een paal aan, waardoor de twee figuurtjes uit het bootje werden geslingerd.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.