Shogun #3 by CLAVELL JAMES

Author:CLAVELL JAMES [CLAVELL JAMES]
Language: pol
Format: epub
Tags: General Interest
Published: 2011-02-25T23:06:51.718000+00:00

57.

Atak na twierdzę Brązowych rozpoczął się ciemną nocą, kilka godzin przed świtem. Pierwsza fala dziesięciu ninja, osławionych skrytobójców, napłynęła przez najbliższe mury nie strzeżone już przez Szarych. Ninja zarzucili owinięte w materiał haki na dach po drugiej stronie wąskiej przepaści i przerzucili się nad nią na linach jak pająki. Ręce i twarze mieli poczernione, ubrani byli w obcisłe stroje, maski i tabi, wszystko czarne, i uzbrojeni w noże z łańcuchami i shuriken – broń do ciskania w kształcie gwiazdy, z ostrymi kolcami maczanymi w truciźnie, albo dysku wielkości dłoni. Na plecach nosili worki i krótkie kije.Ninja byli płatnymi wojownikami. Mistrzami podstępu i zasadzki z haniebną specjalnością – szpiegostwo i zabójstwo.

Dziesięciu intruzów wylądowało bezszelestnie na dachu. Pozwijali liny, a czterech zaczepiło haki o jakiś występ i natychmiast spuściło się niżej, na balkon. Kiedy znaleźli się tam, nie wydając żadnego dźwięku, ich towarzysze odczepili haki, spuścili je na dół, a sami ruszyli dalej.

Pękła dachówka i wszyscy zamarli. Na dziedzińcu, trzy piętra niżej, robił obchód Sumiyori. Zatrzymał się i zadarł głowę, mrużąc oczy. Trwał w bezruchu z otwartymi ustami, żeby lepiej słyszeć, powoli przesuwał czujne spojrzenie. Dach, gdzie stali ninja, był w cieniu, księżyc ledwie świecił, gwiazdy traciły blask w parnym powietrzu. Wojownicy ani drgnęli, oddychając płytko, niedostrzegalnie, stapiając się w nieożywioną całość z dachówkami, na których stali.

Sumiyori ponowił oględziny, cały czas nasłuchując, potem jeszcze raz potoczył wzrokiem, wreszcie wyszedł bardziej na środek, skąd miał lepszy widok. Czterech ninja na balkonie znalazło się w polu jego widzenia, ale ponieważ znieruchomieli jak tamci, też ich nie zauważył.

–Hej! – zawołał do wartowników przy zabarykadowanej na noc bramie. – Widzieliście coś, słyszeliście?!

–Nie, kapitanie – odpowiedzieli czujni wartownicy. – Dachówki zawsze trzeszczą, same się przesuwają, od wilgoci albo może od ciepła.

–Idź na górę i rozejrzyj się – polecił jednemu z nich Sumiyori. – A jeszcze lepiej powiedz wartownikom na ostatnim piętrze, żeby przeszukali wszystkie izby.

Wartownik oddalił się pośpiesznie. Sumiyori jeszcze raz zadarł głowę, popatrzył, wzruszył ramionami i uspokojony podjął przerwany patrol. Pozostali samuraje wrócili na posterunki.

Ninja na dachu i balkonie trwali w takich pozach, w jakich zastygli. Nawet okiem nie mrugnęli. Umieli pozostawać w bezruchu godzinami, gdyby zaszła taka potrzeba – opanowywali tę umiejętność podczas ciągłego szkolenia. Na znak przywódcy ruszyli do ataku. Haki i liny umożliwiły im przedostanie się na drugi balkon, skąd mogli Wśliznąć się do środka przez wąskie okna w granitowym murze. Było to możliwe na ostatnim piętrze, bo poniżej wszystkie okna – stanowiska obronne dla łuczników – przypominały szpary, przez które człowiek by się nie przecisnął. Na dany znak oba oddziały jednocześnie weszły do twierdzy.

W dwu ciemnych izbach spali w równych rzędach Brązowi. Podrzynano im gardła szybko i niemal bezgłośnie. Wyćwiczone zmysły naprowadziły napastników bezbłędnie na cel i po chwili ostatni z dziesięciu Brązowych dusił się z zamarłym na ustach ostrzegawczym okrzykiem. Kiedy nikt już im nie zagrażał, przywódca wyjął krzesiwo, zapalił święcę, poniósł ją do okna, osłaniając ostrożnie, i trzy razy posłał w ciemność sygnał. Tymczasem jego ludzie upewnili się, czy w którymś z Brązowych nie tli się jeszcze życie. Przywódca powtórzył sygnał, odsunął się od okna i Wydał polecenie umownymi gestami.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.