Hoe ik een week te Fez doorbracht / De Aarde en haar Volken, 1908 by Jean Marlys

Author:Jean Marlys [Marlys, Jean]
Format: epub
Tags: Fès (Morocco) -- Description and travel
Published: 2007-09-02T04:00:00+00:00

Het is het uur waarop alle winkels, die zoo laat openkomen en zoo vroeg gesloten worden, op klanten wachten. Dichtbij de poorten van Karoeiyn zitten, in hun kleine hokjes genesteld, de rijke adoels of notarissen, wier kaftans, hemelsblauw, oranje, wijnrood, bleekgroen of lichtbruin, heenschemeren door de wazige draperie van de zijdezachte haïks, bezig met eenige schrifturen of pratend met een klant; nu en dan wisselen ze met een vriend, die onverschillig op hun tafeltje staat te leunen, een praatje of wel ze zitten lui te droomen. In de winkelstraat van de muiltjes word ik aangeroepen door een koopman, die Egyptenaar is en uit Kaïro is gekomen, om hier handel te drijven. Hij klaagt mij zijn nood, dat hij zoo verlangt naar de groote stad met haar rijkdommen en haar drukte, haar groote moskeeën, haar rivier en haar woestijn. Als ik mij maar voldoende verstaanbaar kon maken, zou ik met hem instemmen en er hem ook op wijzen, hoe in zijn Oosten van Damaskus en Kaïro de arabische kunst nog levende is, terwijl ze hier totaal in verval is.

De mozaïeken van aardewerk, de versieringen van pleisterwerk in kleur, en voorts tapijten zijn zoo ongeveer de eenige weelde in de woningen, en die faïences zijn niet anders dan de azulejo’s uit Valencia; ze zijn ingevoerd uit Spanje, waar die industrie nog wordt uitgeoefend, zooals ze door de Mooren is in het leven geroepen en waarvan hun afstammelingen het geheim verloren hebben. De geciseleerde zilveren dolken, de luxe-geweren, de zilveren wierookvaten, de zilveren odeurflacons, dat wordt niet meer gemaakt. Het publiek, zoowel als de kooplieden, stellen er enkel prijs op, bij verkoopingen nog eens een goeden slag te slaan en zoo de mooie en oude voorwerpen machtig te worden, door de bezitters te koop aangeboden. En dan ziet men er nog geen reukvaten of odeurflacons, want die zijn al in langen tijd niet meer gemaakt. De fleschjes voor rozenwater zijn wel van mooien arabischen vorm, maar van wit metaal en uit Europa ingevoerd; de reukvaten, sierlijk om te zien, maar van grof bewerkt koper. En de soeks zijn overvuld met onze goedkoope waren, onze bazar-artikelen, die den smaak spoedig bederven. De Mooren koopen ons de glazen af met gouden en bonte versierselen, die men wint op kermisloterijen, ons vaatwerk van geëmailleerd ijzer, onze blikken dingen, onze petroleumlampen voor de keuken en onze goedkoope geweven stoffen. Toch maken ze nog in den ouden trant koperen kandelaars, leemen vaatwerk, en schotels en borden van aardewerk, waarvan de vormen wel origineel zijn en waarvan de oppervlakte bedekt is met grofblauwe figuren.

Ik ben thuis gekomen met een koperen reukvat, dat ik drie dagen geleden had besteld. Op de gloeiende kolen heb ik een stukje sandelhout gelegd, en mijn kleeren heb ik er boven gehangen, dat ze den geur zouden aannemen. Sidi Mohammed snuift dien met blijkbaar welbehagen in, dan haast hij zich naar huis en brengt mij oranjewater, opdat ik er mijn baard mee besproeie en mijn haar en mijn handen, mijn gezicht, mijn kaftan, mijn feradja, mijn djellaba en mijn haïk.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.