De Vurige Oven by Wormser J.A

Author:Wormser, J.A.
Format: epub
Published: 2008-12-10T05:00:00+00:00

XIV.

Jannetjes besluit.

„Zoo meid, daar hebben we je gezond en wel terug! Nou, je hebt het uitgehouden, moet ik zeggen!” Met die woorden gaf moeder Huiskamp haar Jannetje eenige hartelijke zoenen, toen ze Zaterdagsavonds, na veertiendaagsch verblijf in Amsterdam, het ouderlijk huis weer binnentrad. „Kijk, kind, je bent op een mooien tijd thuis. Vader komt er aan; ik zou net de karnemelk opdoen. Wat blijft het nog vroeg donker worden, hè! Kom bij het licht!”

Moeder nam haar mee naar binnen, waar de lamp reeds stond te branden, en bekeek haar dochter met zooveel hartelijkheid alsof die evenveel jaren afwezig was geweest als het weken geduurd had.

„Zoo heeft de Heere je weer veilig bij ons gebracht hè?” praatte de goedige vrouw voort. „Het is nu wel zoo'n afstand niet, maar je weet toch nooit wat er kan gebeuren! Een ongeluk ligt in een klein hoekje. Maar....”

Jannetje kwam nu in de schemering, die men bij gebrek aan beter het volle licht moest noemen.

„Maar... ben je... is dat?... zie ik wis of mis, heb je den eigensten hoed op?”

[107] „Neen, moeder, ik heb een nieuwen moeten koopen, want de mijne was bedorven. Kijk maar eens goed naar me! Zie je ook niet wat vreemds aan mijn mantel?”

„Nou je 't zeit! Wel, heb ik van m'n leven! Je hebt een anderen mantel om! Wat is er gebeurd, kind? Je hebt toch geen ongeluk gehad?”

„Dat is een heele geschiedenis, moeder. Ik ben in de modder gevallen, maar het is goed afgeloopen. Vanavond zal ik je dat eens in kleuren en geuren vertellen. Ik heb honger!... o Gelukkig, daar is vader.”

De klink van de deur werd opgelicht; vader Huiskamp stapte binnen, schopte achter de voordeur de klompen uit en kwam op de dikke zwart-wollen kousen de keuken binnen.

„Goeien avond,” zei vader, ging op Jannetje los, kneep haar even in den linkerwang bij wijze van welkomstkus en zei bedaard: „De Heere zegene je ingang, kind! Zoo moeder, schep nou maar op!”

Huiskamp nam in zijn honderdjarigen leuningstoel aan 't hoofd van de klaptafel plaats en zette de voeten op de verwarmde koperen stoof, die voor hem gereed stond. Twee knechts en twee stevige boerendeerns kwamen binnen en schikten bij; nadat ieder hunner op z'n beurt „Dag Jannetje!” gezegd had.

De reizigster had onderwijl hoed en mantel afgelegd en voor moeder de stroop uit de keukenkast genomen en op de klaptafel gezet, terwijl de vrouw des huizes de groote schaal vol karnemelk met gort opdroeg. Moeder nam rechts en Jannetje nam links naast vader plaats.

De heer des huizes nam z'n pet af en bromde: „Nou!”[108] Daardoor werden de aanzittenden uitgenoodigd zich met hem in het gebed te vereenigen.

Vader Huiskamp was gewoon voor te gaan in gebed; kort, zeer kort, want anders werd de karnemelk noodeloos koud. Straks, na het eten, had men beter den tijd. Dan zou hij tot besluit van den dag nog een hoofdstuk uit de profetieën van Jeremia lezen en eindigen met een gebed, waarin letterlijk alle nood der Christenheid, voorzoover hij er mede bekend was, uitvoerig herdacht zou worden; en dán zou hij op geen vijf minuten zien.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.