De Tovenaars van Callisto by Lin Carter

Author:Lin Carter [Carter, Lin]
Language: nld
Format: epub
Published: 2012-01-18T20:56:50+00:00

BOEK DRIE

Verdwaald in Oerwoudland

ELFDE HOOFDSTUK

Gevleugelde dood!

Terwijl het vliegende toestelletje van de ‘Jalathadar’ wegdreef en gevangen werd door een stijgende wind, trilden de dunne vleugels onder de schok ervan. Het vliegtuigje wiebelde op een misselijkmakende manier heen en weer en viel daarna steil naar beneden. Hartgrondig vloekend greep Lukor naar alle bedieningsgrepen tegelijk. Zijn haren wapperden in de wind en zijn ogen stonden vol tranen door de ijzige kou. Hij durfde de roeren niet teveel te belasten, want deze krachtige winden konden het tere toestelletje in stukken uiteen rijten. Uit alle macht de pedalen bedienend wist hij in een glijvlucht terecht te komen alsof het een zweefvliegtuig was. In de eerstvolgende ogenblikken maakte de slimme zwaardmeester zich al gauw alle vaardigheden eigen waarmee het toestelletje bestuurd moest worden.

Glijdend in een grote cirkel vlogen ze om een berg heen en zochten tussen alle kliffen en pieken naar iets wat erop wees dat Tornar en ik er waren geweest. Ze wisten beiden niet waar ze precies naar zochten. Een gevallen kledingstuk misschien of een verloren wapen. Een lichaam of een gewonde Zarkoon. Of, stel je voor: onze lichamen…

Geruime tijd bleven ze in steeds grotere cirkels vliegen en strekten geleidelijk aan het onderzoek van de ene bergtop naar de andere uit. Voortdurend over de rand van het toestelletje gebogen keken ze naar beneden en zochten elke vierkante meter van de barre vlaktes af, waarbij ze rakelings langs scherpe rotswanden en steile pieken scheerden.

Het licht van de verschillende manen was bedriegelijk, maar het was voor hen die eraan gewend waren veel gemakkelijker, dan voor mij omdat ik opgegroeid was bij

het zilveren licht van één maan. Ze zagen geen enkele plek waar mijn kapers mij naar toe gesleept konden hebben. Tot de dageraad bleven ze zoeken. Tegen die tijd waren ze bij de flanken gekomen van de zuidelijke berghellingen.

Koja ontdekte een vlak gedeelte waarop het mogelijk was het toestelletje te doen landen. Beiden waren nogal moe geworden van het pompen op de pedalen, en vooral Koja had er stijve ledematen van gekregen, vooral omdat de smalle cockpit niet op iemand van zijn bouw en postuur was berekend. Daarom besloten ze een landing te wagen en kwamen abrupt tot stilstand in de buurt van een uitstekende rotspunt waar Lukor met een soepele beweging van zijn pols handig een lijn omheen wierp. Evenals de machtige ‘Jalathadar’ kon ook dit toestelletje in werkelijkheid geen echte landing maken omdat ze licht was als een met helium gevulde zeppelin. Bovendien zou een echte landing op de met scherpe kiezels en stukken rots bezaaide vlakte levensgevaarlijk zijn voor de dunne papieren wanden van het scheepje. De beide krijgers verankerden het luchtscheepje zo secuur mogelijk en sprongen daarna op de grond. Hun toestel bleef ongeveer anderhalve meter boven de grond zweven. ,,Ik heb het idee dat we helemaal in de verkeerde richting zoeken,” klaagde Lukor. ,,Er is hier geen enkel teken van die vogelmensen te vinden, evenmin als van onze beide kameraden. Misschien zijn ze gewoon over deze bergketens heen gevlogen en zijn ze nog steeds op weg.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.