Bradbury, Ray - Fahrenheit 451 by Bradbury Ray

Author:Bradbury, Ray [Bradbury, Ray]
Format: epub
Tags: Science Fiction
Published: 2010-04-10T12:59:10+00:00

‘Ook in de Zee van het Geloof

Was het eens vloed, en als een heldere gordel

Lag zij gevouwen om het strand der ronde aarde.

Doch nu hoor ik alleen

Haar trage en droefgeestige gebulder,

Wegstervend, op de adem

Der avondwind, over de sombere zomen

En kale kiezelstranden van de wereld.’

De stoelen kraakten onder de drie vrouwen. Montag las het slot:

‘“O, liefste, laten wij

Elkander trouw zijn! Want de wereld, die

Voor ons te liggen schijnt gelijk een dromenland,

Zo vol verscheidenheid, zo schoon, zo nieuw,

Heeft liefde, vreugd noch licht te bieden, noch

Vrede, noch zekerheid, noch hulp voor leed en smart;

En wij staan hier als op een duistere vlakte,

Waar met verward rumoer van strijd en vlucht,

Onwetende legers slaags zijn in de nacht.”‘

Mevrouw Phelps snikte.

De anderen in het midden van de woestijn zagen hoe ze steeds harder begon te snikken, hoe haar gelaat zich onherkenbaar vertrok. Ze zaten roerloos op hun stoel, zonder haar aan te raken, verbijsterd door deze uitbarsting van smart. Ze snikte dat heel haar lichaam ervan schokte. Montag zelf was er verbouwereerd en overstuur van.

‘Stil, stil,’ zei Mildred. ‘Het is weer over, Clara, toe, Clara, houd op! Clara, wat is er aan de hand?’

‘Ik – ik,’ snikte mevrouw Phelps, ‘weet het niet, weet het niet, ik weet het echt niet, o, o…’

Mevrouw Bowles stond op en keek Montag woedend aan.

‘Ziet u het nu? Ik wist het wel, en nu heb ik het bewijs ervan gezien! Ik wist wel dat dit zou gebeuren! Ik heb het altijd gezegd: poëzie en tranen, poëzie en zelfmoord en huilen en afschuwelijke gevoelens, poëzie en ziekte; al dat sentimentele gedoe! Nu heb ik het bewijs ervan gezien. U bent gemeen, mijnheer Montag, u bent gemeen!’

Faber zei: ‘Nu…’

Montag voelde dat hij zich omdraaide en naar de gleuf in de muur liep en het boek erin duwde dat door de koperen sleuf in de wachtende vlammen gleed. ‘Idiote woorden, idiote woorden, idiote afschuwelijke woorden die enkel pijn en leed veroorzaken,’ zei mevrouw Bowles. ‘Waarom willen de mensen elkaar toch leed doen? Alsof er al geen leed genoeg is op de wereld, moet u de mensen nog kwellen met dat soort rommel!’

‘Clara, toe, Clara,’ smeekte Mildred, aan haar arm trekkend. ‘Kom, laten we vrolijk zijn, zet jij de “familie” nu aan. Vooruit. Laten we lachen en gelukkig zijn, toe, houd op met huilen, we zullen er een echt feestje van maken!’

‘Nee,’ zei mevrouw Bowles, ‘ik ga regelrecht naar huis. Als je naar mij en mijn “familie” toekomen wilt, vind ik dat best. Maar ik zet mijn leven lang geen voet meer over de drempel van dit krankzinnige brandmanshuis!’

‘Ga naar huis.’ Montag staarde haar rustig aan. ‘Ga naar huis en denk aan je eerste man waarvan je bent gescheiden en aan je tweede man die in een straalauto is verongelukt en aan je derde man die zich een kogel door zijn kop heeft gejaagd, ga naar huis en denk aan het dozijn kinderen dat je hebt laten wegnemen, ga naar huis en denk daaraan en aan je vervloekte keizersneden en aan je kinderen die de pest

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.