In Het Schemeruur by Louwerse Pieter

Author:Louwerse, Pieter
Format: epub
Published: 2006-07-20T04:00:00+00:00

De tranen kwamen onzen knaap in de oogen toen hij dat hoorde, en schreiend zette hij zich op een bank.

“Daar heb je warempel dien huilebalk alweer!” riep plotseling een stem dicht bij hem, en opkijkend, ontdekte Willem denzelfden ouden man, die een maand geleden zoo vriendelijk voor hem geweest was.

Hij droeg nog precies dezelfde kleeren en was nog niemendal veranderd.

“En wat scheelt er nu weer aan?” vroeg de oude.

“Niets! Niemendal! Neen, niets!” antwoordde Willem, keerde zich om en draaide hem zijn rug toe.

“Wel, wat een vriendelijke jongen is dat geworden,” zei de oude. “Kom, ik ga een beetje naast hem zitten!”

Hij deed het, doch zette zijn dikken doornstok dwars over Willems beenen heen, zoodat deze, die eerst hard wilde wegloopen, er nu op bleef kijken, als een haan op een krijtstreep.

“Hoor eens, maatje, ik wed, dat ik weet wat er aan hapert! Wil ik er eens naar raden, zeg?”

“Neen! neen!”

“Wel, hoor me nu zoo’n stijfkop eens aan! Dat is zoo kortaf als een gebroken pijpesteeltje. Ja, ja, vanmiddag zeker spinnekoppen of oorwurmen gevangen, is het niet?”

“Neen! Houd op met plagen!”

“Of zure karnemelk gegeten?” hervatte de oude.

Of Willem nu wilde of niet, daar hielp niets aan; hij moest schreien en lachen te gelijk.

“Aha,” zei de man, “het zonnetje schijnt en het regent! Nu ga ik raden! Huil je ook omdat je niet met dat troepje jongens en meisjes mee mag? Zeg?”

Het ijs was gebroken. Willem begon opnieuw te schreien, zei eindelijk: “ja!” en toen de vriendelijke man hem vroeg hoe dat gekomen was, vertelde Willem weer de heele geschiedenis.

“Zoo, zoo!” hervatte de oude man, “zit de vork zóó in den steel? En nu heb je vanmiddag zeker vacantie?”

Willem durfde niet liegen en eindelijk kwam het er uit, dat hij stilletjes uit school wilde blijven.

“Dat is goed! Daar doe je wijs aan!” zei de man.

Willem keek hem aan, alsof hij vragen wilde: “Nu fop je me toch?”

“Neen maar, dat is dan toch eens heel verstandig van je, hoor! Nu moet je net eens thuis blijven en niet school komen, dan doe je den meester schade en je zelf voordeel; want er is voor jongens geen betere plaats op de wereld dan de straat. Ze leeren er liegen, luieren, vloeken, bedriegen, kwaaddoen en ik weet niet wat al meer! Nu, nu, waar moet je nu weer heen?”

Onderwijl die oude man zoo sprak was Willem opgestaan en wilde wegloopen.

“Nu zeg, waar moet je heen?”

“Naar school, meneer! Och toe, laat me maar gaan, als ik hard loop, dan kom ik nog niet te laat!”

“Zoo? Nu, je bent verstandiger dan ik dacht! Maar zeg, heb je Zaterdagmiddag ook school?”

“Neen, meneer!”

“Moet je dan ook boodschappen doen?”

“Neen, meneer! Ik mag altijd den heelen Zaterdagmiddag spelen!”

“Best. Ik woon een half uurtje hier vandaan aan den straatweg. Het eerste huis aan je linkerhand, als je den tol voorbij bent. Kom je me Zaterdagmiddag dan eens opzoeken om eens wat met me te praten?”

“Ja, meneer, graag, heel graag,” riep Willem, en als een pijl uit den boog snelde hij heen.

Hij kwam juist nog bijtijds op school en weinig middagen waren er geweest, dat hij zóóveel geleerd had.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.