Toro! Toro! by Michael Morpurgo

Author:Michael Morpurgo [Morpurgo, Michael]
Language: nld
Format: epub
Published: 2000-12-31T23:00:00+00:00

Sauceds

Nog steeds was Paco over zijn toeren en nog steeds liep hij van angst rondjes in de veekraal, dus lette hij nauwelijks op me toen ik Chica ving, haar de poort uit leidde en die achter me sloot. Pas toen leek hij te beseffen wat er gebeurde en kwam hij naar ons toe rennen.

“Ik kom terug, Paco,” zei ik tegen hem. “Ik kom terug, dat beloof ik.”

Ik besteeg Chica en reed weg. Het laatste wat ik van hem zag, was dat hij, zijn kop schuddend en met een poot over de grond krabbend, ons over de poort nakeek. Even later waren we in het bos en kon hij ons niet meer zien. Een tijdlang kon ik hem ons horen roepen, zijn klaaglijk gebrul echoënd tussen de heuvels. Beneden ons dreef de rook door de vallei, net alsof er plotseling weer mist was komen opzetten.

Chica leek te begrijpen dat ik haast had, want ze liep snel, en vaak struikelend, via hetzelfde pad terug. Daar waar het pad op zijn smalst en gevaarlijkst was, steeg ik af en rende ik vooruit om haar te leiden. Maar of ik nu rende of paardreed, ik dacht alleen maar met een knagende angst aan wat ik zou kunnen aantreffen. Ik wilde er graag zijn. Ik wilde Maria en mijn vader en moeder weer zien, maar tegelijkertijd wilde ik niet graag thuiskomen, voor het geval mijn grootste angst waar bleek te zijn. Regelmatig kreeg ik onbedwingbare huilbuien, maar tegen de tijd dat we bij de rand van het erf aankwamen, voelde ik me op een vreemde manier kalm, net alsof mijn tranen op waren.

Misschien was het geen schok voor me om de brandende ruïne te zien die er van ons huis was overgebleven, omdat ik zo lang de tijd had gehad om erover na te denken. De varkens liepen zoals altijd snuffelend over het erf en de geiten, die druk aan het grazen waren, stopten nauwelijks om naar me te kijken toen ik voorbijkwam. Op het erf stond ik toe te kijken terwijl mijn huis in vlammen opging. Als likkende tongen kwamen de vlammen uit de ramen. Uit die vlammen sprak een verschrikkelijke woede. Ik kon het aan hun gebrul en geknetter en gespuug horen. Ik riep mijn vader en moeder en Maria niet, want ik wist dat ze allemaal dood moesten zijn. Niemand had die helse verschrikking kunnen overleven. Hoe lang ik daar ben blijven staan, weet ik niet, maar ik huilde pas toen ik de honden zag. Ik vond ze in de buurt van de drinkbak, waar ze dood op de grond lagen. Ik ging naast hen zitten en huilde totdat ik dacht dat mijn hart zou barsten.

Uiteindelijk viel er niets meer te verbranden en stierf het vuur weg. Alleen de muren bleven staan, verkoold en smeulend. Ik draaide me om en met Chica achter me aan, volgde ik de weg naar Sauceda.

Het dorp was onherkenbaar geworden. Bijna geen enkel huis was ongeschonden gebleven. Maar ik hoorde mensen, stemmen die ik kende. Toen zag ik hen, gezichten die ik kende.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.