Verslag uit Vietnam by Danielle Steel

Author:Danielle Steel [Unknown]
Language: nld
Format: epub
Published: 2013-08-05T16:00:00+00:00

13

Ralph en Paxton reden de volgende dag met hun ploeg terug naar Saigon en iedereen was erg stil onderweg. Ze hadden dood en pijn en het verlies van manschappen gezien en het was onmogelijk om daar niets bij te voelen.

'Het grijpt je aan, hè?' zei Ralph rustig terwijl hij naast haar zat. Hij had de geluidstechnicus voorin bij de chauffeur laten zitten.

'Ja.' Ze knikte. Ze dacht nog steeds aan de jongen uit Miami. Hoe zou zijn leven eruitzien met één arm? Of nog erger, stel dat hij het niet gehaald had. En waar vochten ze voor? Niemand scheen het nog te weten. Het leek allemaal zo krankzinnig.

'Je wordt hier wel gevormd,' zei Ralph. 'De meeste mensen die hier een tijdje blijven worden nooit meer de oude.'

'Hoezo?' Ze zocht nog steeds naar antwoorden.

'Ik weet het niet... Ze zien te veel, ze trekken zich er te veel van aan. Ze worden verbitterd en boos en gedesillusioneerd. Ze gaan terug naar Amerika en worden daar gehaat en als moordenaars behandeld. Niemand begrijpt het. De mensen in Amerika luisteren naar de radio, gaan naar bars, kopen auto's en proberen vrouwen te versieren. Het kan ze geen sodemieter schelen wat hier gebeurt. En ze willen het niet horen ook. Vietnam? Waar is dat? Wat zou het? Gewoon een zootje spleetogen dat met elkaar vecht... met elkaar vecht, en ons afmaakt. Maar dat vergeet iedereen. Die jongens hier worden voor niks kapotgeschoten.'

'Geloof je dat echt?' Het deed pijn dat te horen, helemaal als ze aan Peter dacht. Het zou gemakkelijker zijn als ze kon denken dat hij als held gestorven was. Maar dat was dus niet zo, zelfs zij wist dat.

'Ja. En het trieste is dat iedereen er zo over denkt. Niemand voelt zich betrokken bij wat hier gebeurt. Volgens mij begrijpen ze het niet eens. Ik weet niet eens of ik dat wel doe. We proberen het Zuiden te redden van het Noorden, net als we in Korea gedaan hebben. Maar dit is niet hetzelfde. De mensen in het Zuiden bevechten ons ook. Je weet niet eens wie bij de Vietcong hoort en wie niet.

Ik denk vaak dat ze dat allemaal doen. Godallemachtig, kijk naar de kinderen. De meesten gooien net zo gemakkelijk een granaat in je gezicht als ze naar je kijken. En die wetenschap maakt de mensen gek. Niemand weet meer wie hij kan geloven, wie hij ongemoeid moet laten en tegen wie hij moet vechten. De helft van de infanteristen hier heeft meer respect voor Charlie dan voor hun eigen bevelvoerende officieren, de Vietcong vecht harder dan wie ook. En de arvn, het zuidelijke leger, is een lachertje. Snap je wat ik bedoel? Het is krankjorum. En als je hier lang genoeg blijft, word je zelf ook gek. Denk daaraan als je overweegt om te blijven. Zodra je niet meer om de tien minuten de neiging krijgt om het volgende vliegtuig naar huis te pakken, begint de ellende pas goed.' Hij plaagde haar een beetje, maar Paxton besefte dat hij haar ook deelgenoot maakte van een paar belangrijke waarheden.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.