Pietje Bell 2 - Pietje Bell's goocheltoeren by Chris van Abkoude

Author:Chris van Abkoude
Language: nld
Format: mobi, epub
Published: 2011-03-21T16:11:10+00:00

HOOFDSTUK IX

Pietje Bell leert manieren .. . Wimpie van Dorp ook

Aan de Stationsweg was het grote herenhuis van de bankier Van Dorp. Dikke tapijten bedekten de marmeren trappen. Aan de muur van de vestibule hingen kostbare doeken, die om wapens en schilden heen gehangen waren. Het was er hoog en ruim als in een kerk en net zo stil, want overal lagen dikke lopers en kleden op de vloer.

De elektrische huisbel weerklonk en een bediende liet Suze's vriendin binnen. In de vestibule kwam Suze hen al tegemoet.

„Blij, dat je er bent, Martha," zei ze hartelijk. „En is dat nu je broertje? Nu, de jongen is erop vooruitgegaan sinds ik hem de laatste keer ontmoette. Dag Pieterbaas, wat zie je er keurig uit, vent."Martha stootte haar broertje aan.

„Pietje, neem je pet af en zeg ,dag juffrouw'."Pietje deed wat hem gezegd was en volgde de dames naar een der kamers. Er waren al enige jongedames aanwezig en Martha werd door allen met de grootste hartelijkheid ontvangen.

Pietje werd door de dames bewonderd, wat hij allesbehalve prettig vond. Het duurde niet lang of de jongedames waren in druk gesprek geraakt en Pietje begon zich te vervelen.

Hij gleed van zijn stoel en begon de grote kamer eens rond te wandelen.

Suze merkte dat op en zei:

„Mijn broertje Wimpie komt dadelijk, Piet, dan kunnen jullie samen wat spelen."Piet knikte en hoopte dat Wimpie maar gauw kwam. Wimpie moest bepaald wel een kamer vol speelgoed hebben en dan zou het nog wel een leuke middag kunnen worden. Het duurde niet lang of Pietje hoorde het bekende gefluit van Engeltje en Peentje op straat. Hij gluurde zo nu en dan stiekem naar de pratende dames en bewoog zich voorzichtig in de richting van het raam.

Daar kroop hij achter één van de grote, zware gordijnen, zodat het gezelschap in de kamer hem niet zien kon.

Ja, daar stonden de twee vrienden te wachten.

Pietje legde zijn wijsvinger op de mond en beduidde de vrienden een ogenblik te wachten.

Engeltje en Peentje meenden een vreemde jongen aan het raam te zien, die hun allerlei tekens gaf.

„Zeg," zei Peentje, „ken jij die jongen daar aan het raam?"„Ik niet," sprak Engeltje, „maar Piet is het niet, dat kan je wel zien."„Nee, Piet heeft zo'n meisjespakkie niet an. Tenminste niet dat ik weet."„Hij zegt dat we moeten wachten. Piet komt zeker later."„Zeg . . . wacht effe . . . kijk 's goed uit je doppe . . . het is Piet wél."„Ga nou gauw . . ."„Héééé . . . Piet. .. ben jij Piet?" schreeuwde Engeltje.Piet, aan het raam, knikte beschaamd.

„Zie je nou wel? Hij zegt van ja. Jö, hij heit dat pakkie zeker van die rijke mense gekrege . .. misschien krijge we ook wel zo'n pakkie."„Nou, dat zou fijn weze zeg."„Kijk, hij gaat weer de kamer in. Laten we hier wachte."Inderdaad was Pietje weer naar het gezelschap teruggekeerd, want hij was bang dat zijn zuster tenslotte zou merken wat er aan de hand was.

Even later werd Wimpie binnengebracht door zijn mama.

Wimpie maakte een buiging voor Pietje en zei:

„Aangenaam kennis te maken.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.