Kronieken van de Krijgsheren 3 - Excalibur by Bernard Cornwell

Author:Bernard Cornwell
Language: nld
Format: mobi
Published: 2012-01-17T19:11:35+00:00

Deel Drie

Nimue's vloek

Koningin Igraine zat in mijn vensterbank en las de laatste perkamenten, waarbij ze mij soms naar de betekenis van een Saksisch woord vroeg, maar verder zei ze niets. Ze las het verhaal van de veldslag zo snel ze kon en smeet de vellen perkament toen vol afschuw op de vloer.

'Wat is er met Aelle gebeurd?' vroeg ze me verontwaardigd, 'en met Lancelot?'

'Hun lotgevallen komen nog, vrouwe,' zei ik. Met de stomp van mijn linkerarm drukte ik een ganzenveer op mijn schrijftafel, zodat ik de punt met een mes kon aanscherpen. Ik blies het schraapsel op de vloer. 'Alles op zijn tijd.'

'Alles op zijn tijd!' zei ze verwijtend. 'Derfel, ieder verhaal hoort een einde te hebben!'

'Het krijgt ook een einde,' beloofde ik.

'Het moet nú een einde krijgen,' drong mijn koningin aan. 'Dat is de bedoeling van verhalen. Het leven zelf heeft geen mooi afgewerkt einde, maar verhalen moeten dat wel hebben.' Ze is al erg dik, want haar kind kan bijna komen. Ik zal voor haar bidden en ze zal mijn gebeden nodig hebben, want er zijn al te veel vrouwen die in het kraambed sterven. Koeien hebben daar geen last van, en katten, teven, zeugen, ooien en vossen ook niet; geen enkel wezen, behalve de mens. Sansum zegt dat het komt doordat Eva in de Hof van Eden de appel plukte en zo ons paradijs verwoestte. Vrouwen, zegt de heilige, zijn Gods straf voor de mannen, en kinderen zijn Zijn straf voor de vrouwen.

'Maar wat gebeurde er nou met Aelle?' vroeg Igraine me streng toen ik niet op haar woorden reageerde.

'Hij werd gedood door een speer,' antwoordde ik. 'Hier werd hij geraakt.' Ik wees op de plek vlak boven mijn hart. Het verhaal was natuurlijk langer, maar op dat moment stond mijn hoofd er niet naar om haar meer te vertellen. Ik denk niet graag terug aan de dood van mijn vader, hoewel ik vind dat ik het wel moet vertellen teneinde het verhaal compleet te maken. Arthur had zijn mannen, die het kamp van Cerdic plunderden, achtergelaten en was teruggereden om te zien of de christenen van Tewdric met het in het nauw gedreven leger van Aelle hadden afgerekend. Hij trof de laatste Saksers verslagen, bloedend en stervend, maar nog steeds vol vechtlust aan. Aelle zelf was gewond en kon geen schild meer vasthouden, maar nog gaf hij zich niet gewonnen. In plaats daarvan wachtte hij, omringd door zijn lijfwacht en zijn laatste speerdragers, tot de soldaten van Tewdric hem om het leven zouden brengen. Maar de speerdragers van Gwent durfden eigenlijk niet aan te vallen. Een in het nauw gedreven vijand is gevaarlijk en als zij, zoals de mannen van Aelle, nog een schildlinie kunnen vormen, dan zijn ze dubbel zo gevaarlijk. Er waren al te veel speerdragers van Gwent gesneuveld, onder andere die goede Agricola, en de overlevenden wilde niet nog eens tegen de Saksische schilden oplopen. Arthur drong er niet op aan dat ze het moesten proberen maar was met Aelle gaan praten, en toen Aelle weigerde zich over te geven had Arthur mij laten roepen.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.