Goodman, Alison by Eon

Author:Eon
Format: epub

13

Toen Ryko en ik eindelijk de grindtuin rond mijn onderkomen bereikten, zag ik tot mijn opluchting dat alleen de twee nachtlampen in de hoek brandden, die met hun licht het gebouw tegen duistere geesten beschermden. Er was dus geen alarm geslagen vanwege mijn lege bed. We liepen voorzichtig over de steentjes naar de lichte rechthoek van mijn raam. De kroniek zat nog steeds stevig tegen mijn onderarm gedrukt; de parels voelden warm aan op mijn huid, alsof ze een eigen hua bezaten.

Nog even en dan zou ik het woord lezen dat mijn kracht zou bevrijden. Ik had me altijd voorgesteld dat de naam van een draak zou zijn als het geritsel van bladeren in een bries, of misschien het geluid van spetterend water. Maar hoe kon dat opgeschreven worden?

'Wilt u dat ik blijf, heer?' vroeg Ryko zacht.

Ik schudde mijn hoofd. Op de terugweg naar het paleis hadden we behalve het uitwisselen van noodzakelijke informatie niets tegen elkaar gezegd. De afgelopen uren hadden enkele illusies die we van elkaar en onszelf hadden, doorgeprikt. De naakte waarheid was niet makkelijk te verwerken. En ik wilde alleen zijn wanneer ik de naam las.

'Dank u, Ryko,' zei ik. 'Voor alles.'

Hij boog en liep weg; het zachte knerpen van steentjes was het enige teken van zijn voorzichtige aftocht.

Ik hees mezelf over de vensterbank en kwam onbeholpen neer op het dikke tapijt in mijn kamer. Met een paar stappen was ik bij de afgeschermde olielamp op het tafeltje naast mijn bed, die ik had laten branden. Ik schoof mijn rechtermouw omhoog. De stof bleef haken achter de parels en de kroniek. Sissend van ongeduld trok ik de mouw eroverheen; mijn hand trilde door het oponthoud. Eindelijk was de kroniek vrij.

In de zachte gloed van de lamp leek het oppervlak van de zwarte parels te

fonkelen, groen en purper, als een dun laagje olie op water. Over het rode leer eronder lag een subtiele glans als van een robbenpels, maar de gladheid werd ontsierd door de drie diepe groeven in de voorkant. Met ingehouden adem tilde ik voorzichtig de laatste parel aan de streng op. Ik voelde een lichte weerstand, alsof de parel was verzwaard, maar toen kwam die los van mijn onderarm. Een voor een gaven de parels mee en ontspanden ze hun greep op de kroniek. Ik ademde uit toen ik de laatste parel loshaalde en de kroniek in mijn hand viel, terwijl de parels zich losjes rond mijn pols wikkelden.

Ik streek over de groeven in het leer en voelde de ruwe randen die de vergeefse poging van een ander had achtergelaten. Heer Ido? Een kort lachje ontsnapte me; de parels hadden voor mij de kroniek vrijgemaakt, maar niet voor de almachtige Rat-Drakenmeester. Een leren lipje door een lus hield de kroniek gesloten. Met onhandige vingers van opwinding probeerde ik de sluiting te openen, maar ik kon het lipje niet uit de lus trekken. Misschien had ik te vroeg gelachen. Ik wreef mijn vochtige vingertoppen aan mijn tuniek droog en probeerde het nog eens. Eindelijk kwam het lipje vrij.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.