Dziedzictwo Heorotu #2 Dzieci Beowulfa by LARRY NIVEN JERRY POURNELLE

Author:LARRY NIVEN JERRY POURNELLE [LARRY NIVEN JERRY POURNELLE]
Language: pol
Format: epub
Tags: General Interest
Published: 2010-12-18T12:32:57.410000+00:00

20

SCRIBEVELDT I RAJSKIE WZGÓRZE

Cała natura jest jedynie sztuką, nieznaną ci;Każdy przypadek kierunkiem, którego nie dostrzegasz;

Każdy dysonans niezrozumiałą harmonią;

Każde częściowe zło uniwersalnym dobrem.

Alexander Pope

TRZY MIESIĄCE PÓŹNIEJ

Mały Chaka patrzył, jak jego ojciec robi kolejny ostrożny krok w kierunku skrzydlatych istot, które nazwali ptaszakami. Najpierw laska, potem lewa noga, a następnie prawa – wszystko powoli, bez gwałtownych ruchów, rozważnie.Trzy ptaszaki skupiły się wokół niskiego krzaka, którego podobne do daktyli owoce w ciągu ostatnich dwóch dni zmieniły kolor z niebieskiego na czerwony. Dopiero wtedy zaczęły przyciągać latające skorupiaki. Wraz z pogłębianiem się lata krzewy i liście, rośliny i trawy we wszystkich lasach zmieniały kolor, dojrzewały, eksplodując tysiącami odcieni czerwieni i złota oraz bujnej zieleni. Grzywiaste drzewa, na których roiło się od dziesiątek najrozmaitszych symbiontów i pasożytów, rozkwitły, jakby zapraszały ich jeszcze więcej.

Największy ptaszak – o wielkich, purpurowych skrzydłach nośnych z ładnymi białymi końcówkami – skierował jedno ze swoich niezależnie poruszających się oczu na Małego Chakę, od którego dzieliło go teraz nie więcej niż dwanaście metrów. Wielki Chaka był niskim mężczyzną, który nawet w kwiecie wieku ledwie sięgał pięciu stóp. Z upływem lat zgarbił się, skurczył, posiwiał, a jego ciemną twarz pokryły starcze plamy. Krótko przystrzyżone, kręcone włosy cofnęły się ze skroni i potrzebował okularów do czytania oraz laski do chodzenia. Mały brzuszek wypychał mu koszule, a kiedy notował coś w dzienniku, który prowadził od prawie stu pięćdziesięciu lat, drżały mu ręce.

Mimo to nadal potrafił poruszać się na tyle wolno i zręcznie, że podchodził do zwierząt tak blisko, aż Mały Chaka z trudem mógł w to uwierzyć. Wciąż jeszcze był pierwszym zoologiem Avalonu. I wciąż był jego tatą.

Ptaszak obserwujący Wielkiego Chakę zaczął poruszać swoimi skrzydłami motorycznymi. Pazurami przednich odnóży obejmował gałąź i ta gałąź zaczęła drżeć. Ciszę przerwał wysoki, narastający gwizd. Pozostałe dwa ptaszaki skończyły jeść i także zaczęły szumieć skrzydłami. Trzymały się pazurami gałęzi, a ich tylne, małe skrzydła w kształcie wioseł poruszały się już tak szybko, że prawie ich nie było widać. Gwizd był coraz głośniejszy, aż w końcu można było odnieść wrażenie, że i drzewa szeleszczą mu do wtóru.

Mały Chaka nie czuł lęku, nawet gdy ten sygnał został podjęty gdzieś daleko najpierw przez jednego osobnika, a potem przez cały chór. Przekazują sobie wiadomość o zagrożeniu? Wzywają pomocy?

Wielki Chaka cofnął nogę, potem drugą i ptaszaki zaczęły się uspokajać. W końcu powróciły do jedzenia. Dochodzące z oddali brzęczenie także ucichło. Do lasu powróciła cisza.

Z prawie chłopięcym uśmiechem na twarzy Wielki Chaka wrócił do swojego syna.

–Niezupełnie kolonia, zbyt wiele niezależności w zachowaniu. Już raczej małe grupy rodzinne… może od trzech do sześciu. Przypuszczalnie trzy płci lub dwa płodne osobniki i jeden bezpłodny, który pilnuje gniazda, gdy tamte dwa się pożywiają. Coś jak avalońskie kraby morskie typu szóstego. Później złapiemy kilka okazów.

Objął syna ramieniem i ruszyli pod górę.

–I to nazywacie Edenem? Mały Chaka skinął głową.

–Tu właśnie przyprowadzamy grendelowych zuchów. Muszą się nauczyć o tej planecie wielu rzeczy, a tutaj jest do tego dobre miejsce.

–Słyszę szum płynącej wody. Są tu grendele?

–Zawsze zakładamy obecność grendeli. Wierz mi. Nie ryzykujemy. Ale między nami a tą rzeką jest spory spadek.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.