De vlucht van de hyena by Wilbur Smith

Author:Wilbur Smith [SMITH, WILBUR]
Format: epub
Tags: Children's 4-8, Nederlands
ISBN: 9789010048806
Publisher: Z.-Holl. Uitg. mij.
Published: 1984-07-15T12:16:26.232000+00:00

Tegen middernacht heerste er een krankzinnige opwinding; een merkwaardige roes waardoor mannen bevangen worden, die iedere dag in levensgevaar verkeren en die weten dat dit gestolen uurtje van vrolijkheid hun laatste uur kan zijn. Ze gooiden stapeltjes bankbiljetten in de handen van de adjudant die de officiële houder van de inzetten was, en verdrongen zich om hun favorieten om hen met schorre aanmoedigingen te steunen. Prinses en Janine hadden hun schoenen uitgetrokken en als kleine meisjes aan het strand hun rokken opgetrokken en in hun onderbroekjes gestopt; zo stonden ze op een stoel aan elke kant van de hoofdingang naar de mess. Bij de bar werden Sergeant-Majoor Gondele en Roland tot op hun onderbroek en laarzen uitgekleed. Esau Gondele was een zwarte reus, zijn geschoren hoofd als een kanonskogel, en zijn schouders bultig van de spieren. Naast hem leek zelfs Roland een jongen, zijn borst die geen zon had gezien, was heel glad en wit.

De adjudant nam de laatste bedragen in ontvangst en klom toen nogal onvast boven op de bar met een dienstpistool in zij n ene hand en een glas in zijn andere.

'Na het schot zullen de twee deelnemers ieder een kwart fles bier opdrinken. Als de fles leeg is mogen ze een van deze mooie jongedames gaan halen.' Er werd hevig gefloten en geklapt.

'Stilte, mannen!' De adjudant die onzeker op de bar stond te zwaaien probeerde streng te kijken. 'We kennen allemaal de regels.' 'Opschieten!'

De adjudant maakte een berustend gebaar, richtte het pistool op het plafond en haalde de trekker over. Er klonk een knallend schot en een van de plafondlampen ging uit. Een regen van splinters van de getroffen lamp kwam op het kale hoofd van de adjudant neer. 'Nee, maar, ik ben de losse flodders vergeten,' mompelde hij verbijsterd, maar niemand besteedde nog enige aandacht aan hem. Sergeant-Majoor Gondele en Roland hadden allebei hun hoofden achterover gegooid, de onderkant van de zwarte flessen wezen naar het plafond, en hun adamsappel bewoog regelmatig op en neer toen het schuimend bier in hun keel stroomde. Gondele was een seconde eerder klaar dan Roland, sprong van de bar, liet een luide boer, en zwaaide een gillende Prinses op zijn schouders. Hij

was de deur al uit voordat Janine haar blote benen om Rolands hals sloeg.

Roland liet de verandatrap voor waar die was en sprong over de leuning aan de andere kant. Het was een val van één meter twintig naar het gras eronder en Janine, een ervaren amazone, kon slechts op zijn schouders blijven zitten door zijn haren stevig beet te grijpen en door een wonder van evenwicht te verrichten, maar ze hadden de achterstand op de grote Matabele met twee meter ingelopen. Ze bleven vlak achter hem op de lange kromme oprijlaan, waarbij de laarzen op het zwarte macadam dreunden en Roland bij iedere pas gromde, en Janine hotsend en zwaaiend op zijn schouders zat. De toeschouwers joelden en leunden tegen de claxons van de geparkeerde vrachtwagens zodat het een hels lawaai was. Ze bereikten de hekken; de zwarte schildwacht herkende Roland en salueerde zwierig.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.