De twaalfde van nooit by James Patterson

Author:James Patterson
Language: nld
Format: epub
Publisher: De Bezige Bij
Published: 2013-08-06T16:00:00+00:00

Hoofdstuk 57

De volgende ochtend zaten Joe, Julie en ik stipt om negen uur in de spreekkamer van dokter Gordon. Ik keek omlaag naar het lieve gezichtje van mijn baby, en hoopte op een glimlach, gewoon een klein teken waardoor ik zou kunnen zeggen: ‘Het gaat goed met haar.’

‘Ik ben niet zo blij met de uitslag van het bloedonderzoek,’ zei dokter Gordon.

Ik probeerde iets af te lezen aan haar ondoorgrondelijke gezicht. Ik realiseerde me dat dokter Gordon jonger was dan ik. En voor het eerst baarde me dat zorgen. Had ze genoeg ervaring om Julie te helpen? Was ze de beste dokter ter wereld?

‘Wat is er met haar bloed? Wat is er niet goed?’

‘Haar witte bloedlichaampjes hebben een afwijkende vorm.’

Afwijkend? Ik greep het bureaublad met twee handen vast, alsof ik wilde voorkomen in een gat te vallen nu de grond onder mijn voeten was verdwenen. Ik had in mijn leven nog nooit zulke beangstigende woorden gehoord.

‘Wat bedoelt u met “afwijkend”?’ vroeg ik.

Om de baby voor mij en de woorden van de dokter af te schermen, trok Joe haar tegen zich aan. Hij zei zacht: ‘Wat in het ergste geval?’

Dokter Gordon zei: ‘Laten we niet uitgaan van het ergste geval. Zover is het nog lang niet, we lopen niet op de zaken vooruit. Ik wil Julie in het ziekenhuis laten opnemen voor een grondig medisch onderzoek,’ zei de dokter. ‘Ik denk dat ze waarschijnlijk een infectie heeft, maar ik wil een second opinion.’

‘Een infectie zoals griep? Bedoelt u dat?’ zei ik, en mijn verkrampte handen om het bureaublad ontspanden enigszins.

‘Dat denk ik, maar ik wil dat verschillende dokters haar onderzoeken. Kijk, Lindsay, ze komt niet aan. Ze heeft intermitterende koorts. Het zou gewoon iets van Julie kunnen zijn, of misschien heeft ze iets opgelopen van een van de brandweermannen die hebben geholpen bij de bevalling. Maar dat is een vermoeden.

Ik wil uit voorzorg alles onderzoeken. We zullen röntgenfoto’s moeten maken, puncties nemen, alle functies controleren.’

Ik riep: ‘O, mijn god. U denkt helemaal niet dat ze griep heeft. Wat is er aan de hand? Wat denkt u dat ze heeft?’

Joe suste me en legde zijn hand op Julies hoofd.

Dokter Gordon zei: ‘Ik zal ervoor zorgen dat ik u de volgende keer meer kan vertellen. Het California Women’s heeft een geweldige afdeling Kindergeneeskunde. Ik zou willen dat jullie haar daarnaartoe brengen – direct.’

Ik was al weken ongerust, en nu dacht ik dat het tijdverspilling was geweest, we hadden meer druk moeten uitoefenen om duidelijkheid te krijgen.

Ik verweet mezelf dat ik Joe niet had kunnen overreden en dat ik Julie niet naar het ziekenhuis had gebracht bij de eerste koortsaanval. Ik had mijn instinct moeten volgen. Dat had ik moeten doen.

‘Ik zie jullie bij de receptie,’ zei dokter Gordon.

Terwijl Joe reed hield ik de baby vast. Hij zag er uitgeput uit. Grauw.

‘Ze gaan het tot op de bodem uitzoeken, Linds. Dan hoeven we niet meer in onzekerheid te zitten, en Julie zal beter worden.’

Ja? En hoe wist Joe dat?

We vonden een plek op de parkeerplaats

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.