De olifantenjongen by Christopher Nicholson

Author:Christopher Nicholson [Nicholson, Christopher]
Language: eng, nld
Format: epub
Tags: Roman, Usenet
Publisher: Mistral
Published: 2012-03-05T23:00:00+00:00

Deel twee

.

6 juli – Lord Bidborough is weer in de stad. Ik heb hem niet zien vertrekken, maar toen we twee ochtenden geleden onder zijn slaapkamer stonden, keek hij niet naar buiten. Mevrouw Eakins zegt dat men verwacht dat hij langer dan een week zal wegblijven. Nog een week langer wachten op nieuws van Timothy! Elke ochtend zie ik de koerier met een zak brieven komen en vraag ik me af of er een van de graaf van Ancaster bij zit. We moeten geduld hebben. Ik zeg tegen Jenny dat we niet te veel moeten verwachten, dat we niet moeten hopen, hoewel het moeilijk is niet te hopen, of je voor te stellen dat ergens in Londen zich ook de graaf van Ancaster bevindt, en dat hij en Lord Bidborough elkaar in een koffiehuis zullen ontmoeten. Terwijl de twee oudere edellieden in roodleren fauteuils bij elkaar zitten, ga ik als een huisekster tussen hen in zitten en houd ik mijn hoofd scheef naar links en naar rechts en hoor ik alles wat ze zeggen.

‘Ik begrijp dat u een Olifant bezit,’ begint mijn meester. ‘Inderdaad, ja,’ antwoordt de graaf, ‘een werkelijk uitzonderlijk fraai exemplaar. Hij woont in Grimsthorpe; hij is voor mij en iedereen die hem ontmoet een grote vreugde!’ Lord Bidborough: ‘Ook ik bezit een Olifant, een vrouwtje – de zuster van uw Olifant, heeft men mij verteld!’ De graaf: ‘Ach, ik wist niet dat hij een zuster had. Wat interessant! Hoe maakt uw Olifant het?’ Lord Bidborough: ‘Heel goed, dank u. Ze verkeert in zeer goede gezondheid en een uitstekend humeur.’ (Hij pauzeert nu even om een slok portwijn te drinken.) ‘Het zou prachtig zijn als de Olifanten elkaar ooit zouden ontmoeten, vindt u niet? Stel u voor hoe vergenoegd ze zouden zijn elkaar weer te zien!’ De graaf (inmiddels een en al enthousiasme): ‘Ik ben het met u eens. Inderdaad, ja, een schitterend idee. We moeten dit onmiddellijk ten uitvoer gaan brengen. Zou u er de voorkeur aan geven uw Olifant mee te nemen naar Grimsthorpe, of moet ik de mijne naar Easton brengen?’

Deze gedachten hebben me zozeer ontregeld dat ik maar moeizaam vorder met de Geschiedenis. Ik pak de pen op, buig me over het papier... en weet niet wat ik schrijven moet. Ik schrijf het woord ‘vreemd’ op... en denk meteen dat ik in plaats daarvan ‘wonderlijk’ of ‘eigenaardig’ had moeten schrijven. ‘Eigenaardig’ geeft immers precies de juiste nuance weer voor mijn doel? Ik haal ‘vreemd’ door en schrijf ‘eigenaardig’, maar meteen zie ik dat ‘eigenaardig’ helemaal niet goed is! Nee, het woord dat ik had moeten gebruiken is ‘zonderling’, en dus wordt ‘eigenaardig’ verruild voor ‘zonderling’. Maar vijf minuten later ben ik weer van gedachten veranderd: de weerhaan draait terug naar zijn oorspronkelijke positie en ik begin nu te denken dat ‘vreemd’ toch het woord is dat ik nodig heb, tenzij dat misschien ‘interessant’ is, of ‘buitengewoon’ of een ander woord dat zich in het struikgewas van mijn geest ophoudt. Goed dan – ik begeef me in het struikgewas en sla er met een stok ‘buitenissig’ en ‘bizar’ uit.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.