De Jang Generatie by Tanith Lee

Author:Tanith Lee [Lee, Tanith]
Language: nld
Format: epub
ISBN: 9789063710637
Publisher: De Dageraad
Published: 1981-11-14T23:00:00+00:00

Ik vroeg me af of ik mijn oude QR met het watertapijt nog zou zien, de arme ziel die me door mijn successieve ambities had heengeholpen - de anti-Jang wisseling, het zoeken naar werk, en mijn laatste plan om een kind te maken, dat in zulke verschrikking en ellende was ge‘indigd. Maar hij was nergens te bekennen. Misschien hadden ze hem moeten ontmantelen nadat hij zich met mij had beziggehouden - de belasting was waarschijnlijk aanzienlijk. Of misschien ontliep hij me gewoon - om dezelfde reden. Danor kwam met me mee, en dat had voor mij ook niet gehoeven. Ik verwachtte een grimmig halfuurtje.

We togen op de gebruikelijke manier door het Commissiehuis - ritjes door tunnels, vliegende vloeren, wachtruimtes - en kwamen ten slotte in een ronde, stugge, koude ruimte met oplopende rijen stoelen, die voornamelijk leeg waren, en een podium in het midden dat bijna vol was. QR's met treurig strenge gezichten zaten er opeengepakt, terwijl ongetwijfeld hun geheugeneenheden, en wat niet al, er op los ratelden en rammelden en snorden in hun gewrichten. De mensen op de stoelen waren allemaal Ouder, en hadden kennelijk een of andere wazige status bij het beleid van de Stadscommissie - ongetwijfeld alleen in naam dan. Langs de randen van het podium zat, als een opzichtig bloembed, zowat elke Jang in Vier BIJ die ik van gezicht kende. Om van mijn eigen kring maar niet te spreken. Kley - als vrouw, Mirri, als vrouw - had ze snel gedaan, waarschijnlijk weer een overdosering maal-tijdinjecties; Thinta, natuurlijk als vrouw, maar zonder katten - Hergal zelfs, als man, en neurotisch omdat hij hier moest zijn, wat hij probeerde te verbergen door er uitdagend nonchalant bij te gaan zitten; en, helemaal achteraan, een klein breekbaar parmantig schepseltje met tinkelend kristal en bleekroze satijnen lotusknopjes in haar haar die dezelfde exquise tint hadden als de uiteinden van haar melkklieren. Zirk!

Toen ik het zag barstte ik in rauw gelach uit, opgedraaid als ik was, zodat ze me moesten vasthouden. Danor trok me aan mijn arm, bijen suisden toe, QR's werden nerveus en Oudere Personen mompelden misprijzend. Een mannelijke Jang verscheen aan mijn zijde.

`Probeer jezelf in de hand te houden,' zei hij.

`Hou jij je graks in je hand,' voegde ik hem toe. Hij was niets bijzonders, grijs en plomp, een verbeeldingsloze willekeurige lichaamskeuze, maar tenminste zonder veelvoudige ledematen of hoofden, en niet vuurrood; het was Hatta, die was teruggekomen om mijn Steun en Toeverlaat te zijn.

`Dat is Hatta,' zei Danor.

`Dat weet ik. Wie zou het anders moeten zijn? Hoe kon je zo gauw wisselen, Hatta? Je dertig et waren toch nog niet om?'

`Ja, laat dat nou maar,' zei Hatta, gegeneerd door zijn onbaatzuchtige handeling; hij had een hekel aan zelfmoord. 'Ik vond het wel zinnig, wat je gisteravond zei.'

We hadden het podium nu bereikt, en werden van elkaar gescheiden. Ik bevond me pardoes in het midden - van alles, de zaal, de QR's, de Jang, iedereen. Geen benijdenswaardige positie.

Ik probeerde me te ontspannen, maar dat was moeilijk. Mijn spieren stonden strak en mijn huid trilde onder mijn omkringde dichtersogen.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.