De groene mijl 01 - De twee dode meisjes by Stephen King

Author:Stephen King
Language: eng
Format: epub

5

Je zult wel begrijpen dat ik dat alles niet op één smoorhete oktobermiddag in de nagenoeg onttakelde gevangenisbibliotheek heb ontdekt, uit één pak oude kranten dat in twee sinaasappelkistjes van Pomono was opgeborgen, maar ik kwam wel zoveel aan de weet dat ik die nacht niet goed sliep. Toen mijn vrouw om twee uur 's nachts opstond en me in de keuken aantrof, waar ik karnemelk zat te drinken en Bugler-shag rookte, vroeg ze me wat er mis was. Het was een van de weinige keren in de vele jaren van ons huwelijk dat ik tegen haar loog. Ik zei dat ik weer een aanvaring met Percy Wetmore had gehad. Dat was natuurlijk ook wel zo, maar het was niet de reden waarom ik nog zo laat in de keuken zat. Meestal dacht ik thuis niet meer aan Percy.

'Nou, denk niet meer aan die rotte appel en kom weer naar bed,' zei ze. 'Ik heb iets dat je helpt in slaap te komen, en dat mag je allemaal hebben, als je wilt.'

'Dat klinkt goed, maar ik geloof dat we het beter niet kunnen doen,' zei ik. 'Er is iets mis met mijn waterleiding en dat wil ik niet op je overdragen.'

Ze trok een wenkbrauw op. 'Waterleiding, hè?' zei ze. 'Ik denk dat je het verkeerde tippelaarstertje hebt opgepikt toen je laatst in Baton Rouge was.' Ik ben nog nooit in Baton Rouge geweest en heb nooit een tippelaarster zelfs maar aangeraakt, en dat wist zij net zo goed als ik.

'Het is gewoon een ontsteking van de urinewegen,' zei ik. 'Mijn moeder zei altijd dat jongens dat kregen als ze bij noordenwind stonden te pissen.'

'Je moeder zei ook altijd dat je de hele dag binnen moest blijven als je zout had gemorst,' zei mijn vrouw. 'Dokter Sadler...'

'O nee, geen denken aan.' Ik stak mijn hand op. 'Die schrijft me sulfa voor en dan kots ik tegen het eind van de week alle hoeken van mijn kantoor onder. Het gaat vanzelf wel weer over, maar intussen kunnen we beter van het speelterrein vandaan blijven.'

Ze kuste me op mijn voorhoofd, net boven mijn linkerwenkbrauw, waar ik altijd tintelingen van kreeg - zoals Janice heel goed wist. 'Arme lieverd. Alsof die afschuwelijke Percy Wetmore nog niet erg genoeg was. Kom maar gauw naar bed.' Dat deed ik, maar eerst ging ik naar de achterveranda om mijn blaas te legen (na met een natte duim de windrichting te hebben gepeild - wat onze ouders ons vertellen als we klein zijn, wordt zelden genegeerd, hoe onbenullig het ook is). Buiten pissen is een van de vreugden van het buitenleven waar de dichters nooit aan toe komen, maar die nacht was het geen pretje. Het water dat uit me kwam, brandde als een straaltje brandende stookolie. Toch dacht ik dat het die middag nog een beetje erger was geweest, en ik wist dat het de afgelopen paar dagen erger was geweest. Ik had hoop dat ik misschien aan de beterende hand was. Maar nooit was een hoop ongegronder geweest.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.