De Donkere Toren - 3 Het verloren rijk by Stephen King

Author:Stephen King
Language: nld
Format: mobi
ISBN: 9024516285
Published: 2011-05-18T20:11:43+00:00

44

‘Hoe heet je?’ vroeg Jake aan de vrouw, wier benen net boven de knie ophielden. Hij was zich er plotseling van bewust dat hij zijn broek kwijt was geraakt in zijn worsteling om aan de portier te ontkomen, en hij trok de voorkant van zijn hemd over zijn onderbroek. Er was van haar jurk ook niet veel over, wat dat betreft. ‘Susannah Dean,’ zei ze. ‘Jouw naam weet ik al.’

‘Susannah,’ zei Jake peinzend. ‘Ik neem aan dat je vader toch geen spoorwegmaatschappij bezit, hè?’

Ze keek een ogenblik verbaasd, gooide toen haar hoofd in haar nek en lachte. ‘Nou, nee, liefje! Hij was tandarts en vond een paar dingen uit waardoor hij rijk werd. Waarom vraag je zoiets?’

Jake gaf geen antwoord. Hij had zijn aandacht naar Eddie verplaatst. De angst was inmiddels uit zijn gezicht verdwenen en in zijn ogen was weer die koele, taxerende blik gekomen die Roland zich zo goed herinnerde van de tussenhalte. ‘Hallo, Jake,’ zei Eddie. ‘Fijn je te zien, man.’

‘Hallo,’ zei Jake. ‘Ik ben je eerder vandaag tegengekomen, maar toen was je een stuk jonger.’

‘Tien minuten geleden was ik ook een stuk jonger. Alles oké?’

‘Ja,’ zei Jake. ‘Wat schrammen, dat is alles.’ Hij keek om zich heen. ‘Jullie hebben de trein nog niet gevonden.’ Dit was geen vraag.

Eddie en Susannah wisselden verwonderde blikken, maar Roland schudde enkel zijn hoofd. ‘Geen trein.’

‘Zijn je stemmen weg?’ Roland knikte. ‘Helemaal weg. Die van jou?’

‘Weg. Ik ben weer helemaal heel. Wij allebei.’ Ze keken op hetzelfde moment, met dezelfde opwelling. Toen Roland Jake in zijn armen nam, begaf de onnatuurlijke zelfbeheersing van de jongen het en hij begon te huilen – het was het uitgeputte, opgeluchte huilen van een kind dat de weg kwijt is geweest, veel geleden heeft en eindelijk weer veilig is. Terwijl Rolands armen zich om zijn middel sloten, gleden die van Jake om de hals van de scherpschutter en omklemden hem als stalen hoepels.

‘Ik zal je nooit meer in de steek laten,’ zei Roland, en nu kwamen zijn eigen tranen. ‘Ik zweer het je bij de namen van al mijn vaders: Ik zal je nooit meer in de steek laten.’ Maar zijn hart, die stille, waakzame, levenslange gevangene van ka, ontving de woorden van deze belofte niet alleen met verwondering, maar ook met twijfel.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.