De broeder by Dean Koontz

Author:Dean Koontz
Language: nld
Format: epub
Publisher: eBoekhuis B.V.
Published: 2009-01-07T16:00:00+00:00

25

Als mijn voetzolen niet hadden aangevoeld alsof er een naaldscherpe kou in prikte, als een brandend soort gevoelloosheid niet mijn tenen had doen verkrampen, dan had ik misschien kunnen denken dat ik niet wakker was geworden en niet de rode en blauwe gloed van de zwaailichten van de auto’s van het bureau van de sheriff in de met rijp bedekte ramen van mijn slaapkamer in het gastenverblijf had zien fonkelen, dat ik nog sliep en droomde.

De grote slingerende bronzen kwabben waaraan Freud met zijn wel erg levendige fantasie ongetwijfeld een vunzige symbolische betekenis zou hebben toegekend en het kruisgewelfde plafond van de klokkentoren dat evenzeer beladen was met betekenis, niet alleen door de naam maar ook door zijn welvingen en schaduwen, omringd door het maagdelijk wit van de ijzige storm, vormden een perfect landschap voor een droom.

Deze minimalistische gestalte van de Dood, gehuld in habijt met kap, was noch in staat van ontbinding noch bedekt met wriemelende maden zoals hij nogal eens in stripverhalen en prullige B-films wordt neergezet, maar zo schoon als een duistere poolwind, net zo echt als de Dood in The Seventh Seal van Bergman. Tegelijkertijd had hij de kenmerken van een dreigend fantoom in een nachtmerrie, amorf en onkenbaar, het best gezien vanuit een ooghoek.

De Dood hief zijn rechterarm en uit de mouw kwam een lange, bleke hand, niet skeletachtig, maar vlezig. Hoewel het binnenste van de kap leeg bleef, strekte de hand zich naar me uit, en de vinger wees.

Nu moest ik denken aan A Christmas Carol van Charles Dickens. Dit was de laatste van de drie geesten die een bezoek brachten aan de vrekkige geldschieter, de onheilspellende geest die Scrooge De Geest van Kerstmis in de Toekomst noemde. De geest was geweest wat Scrooge hem had genoemd, maar tegelijk iets ergers, want onverschillig waarheen de toekomst leidt, uiteindelijk leidt die naar de dood, het einde dat aanwezig is in míjn begin en in het uwe.

Uit de linkermouw van de Dood kwam ook een bleke hand tevoorschijn en deze hield een touw vast, waarvan het einde een strop vormde. De geest – of wat het ook mocht zijn – bracht de strop van zijn linkerhand over naar de rechter en trok een onwaarschijnlijke lengte touw van onder zijn habijt vandaan.

Toen hij het losse uiteinde van het touw uit zijn mouw trok, wierp hij het over de balk die als hij eenmaal met behulp van een tuimelaar onder in de toren gedraaid was, het uit vijf klokken bestaande carillon aan het spelen zou brengen. Hij legde met zo veel gemak een galgenknoop dat het meer weg had van de vingervlugheid van een goede goochelaar dan van de vaardigheid van een ervaren beul.

Het geheel deed me denken aan kabuki, die Japanse vorm van sterk geformaliseerd theater. De surreële decors, de flamboyante kostuums, de levendige maskers, de pruiken, de extravagante emoties en de weidse melodramatische gebaren van de acteurs zouden Japans theater net zo lachwekkend moeten maken als het Amerikaanse profworstelen. Toch zorgt een mysterieus effect dat kabuki voor het kennerspubliek zo indringend is als een scheermesje dat over een duim wordt gehaald.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.