Achtervolging by Lee Child

Author:Lee Child [Child, Lee]
Language: nld
Format: epub
Publisher: Luitingh ~ Sijthoff
Published: 2012-08-13T16:00:00+00:00

Ze bleven op de Interstate, door het zuidelijke deel van Council Bluffs, Iowa, ze kruisten de Missouri River over een brug en toen waren ze weer in de staat Nebraska, in de stad Omaha zelf. De snelweg sneed als een zwaard door het hart van de stad, voorbij een aankondiging van een dierentuin, een aankondiging van een park, woonwijken in het noorden en een slordige, dichtbebouwde strook industrieën in het zuiden. Op het laatst boog de snelweg naar links. Sorenson nam een afrit naar een straat die rechtdoor bleef lopen naar het oosten midden door bedrijventerreinen. Die hadden daar een ander karakter. Meer winkelboulevards. Kantoren. Brede gazons, bomen en perken. Lage, witte gebouwen, honderden meters uit elkaar, gigantische vlakke parkeerterreinen ertussen. Reacher had iets anders verwacht, meer in het centrum, stedelijker. Hij had smalle straten voor zich gezien en bakstenen muren en hoeken, en stegen en portieken. Hij had een echte stedelijke doolhof verwacht.

Hij vroeg: ‘Waar staat dat kantoor van jullie eigenlijk precies?’

Sorenson wees voorbij het volgende stoplicht, schuin naar het westen en een beetje naar het noorden.

‘Daar,’ zei ze. ‘Dat is het.’

Tweehonderd meter verder zag Reacher de achterkant van een zich naar alle kanten uitstrekkend wit gebouw, vrij nieuw, vier, vijf verdiepingen hoog. Erachter en links en rechts lagen grote gazons. Voorbij het gebouw lag een geweldig groot parkeerterrein van de eerstvolgende onderneming langs de straat. Alles was even vlak en leeg. Je kon nergens ontsnappen, je nergens verbergen.

‘Doorrijden,’ zei hij. ‘Dit is niks.’

Sorenson had al vaart geminderd. Ze zei: ‘Je zei bij het laatste blok.’

‘Dit zijn geen blokken. Dit zijn voetbalvelden.’

Ze reed het kruispunt over. Meteen achter het witte gebouw zag Reacher een klein parkeerterrein met stafwagens en rechercheauto’s in keurige rijen. Maar er stond een marineblauwe Crown Vic helemaal alleen een paar meter verder, geparkeerd onder een hoek, en daarnaast een zwart bestelbusje. Vier mannen slenterden rond in de ruimte tussen beide wagens, weggedoken in hun jassen, koffiedrinkend, grappen makend, wachtend.

Op hem, zou je denken.

Hij vroeg: ‘Ken je die?’

‘Twee ervan,’ zei Sorenson. ‘Die zijn van Terrorismebestrijding, twee mannen die gisteren uit Kansas City aan kwamen zetten. Ze heten Dawson en Mitchell.’

‘En die andere twee?’

‘Nooit eerder gezien.’

‘Blijf rijden.’

‘Kun je niet op zijn minst met ze praten?’

‘Geen goed idee.’

‘Ze kunnen je niet echt iets aandoen.’

‘Heb je de Patriot Act gelezen?’

‘Nee,’ zei Sorenson.

‘Je baas?’

‘Ik betwijfel het.’

‘Dat betekent dat ze met me kunnen doen en laten wat ze maar willen. Want wie gaat ze vertellen dat het niet mag?’

Sorenson minderde nog iets meer vaart.

Reacher zei: ‘Niet stoppen, Julia. Blijf rijden.’

‘Ik heb aangekondigd hoe laat we hier zouden zijn. Het duurt niet lang voordat ze gaan kijken waar ik blijf.’

‘Bel ze maar op en zeg maar dat je ergens met pech in de berm staat. Zeg maar dat je een lekke band hebt. Zeg maar dat we nog steeds in Iowa zitten. Of zeg maar dat we per ongeluk een verkeerde afslag hebben genomen en dat we nu in Wisconsin zitten.’

‘Ze zullen mijn mobiele telefoon traceren. Misschien doen ze dat nu al.’

‘Blijf rijden,’ zei Reacher.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.