Wat de zomer niet overleeft by Tom Wright

Author:Tom Wright [Wright, Tom]
Language: nld
Format: epub
Tags: Thriller
Publisher: Anthos
Published: 2012-08-20T22:00:00+00:00

5 • Waarheid

Als mijn oma met tranen in haar ogen thuiskwam was het mis, hoe je het ook wendde of keerde. Hoe vaker ze naar de stad ging om mevrouw Bruhn te spreken, hoe ongelukkiger ze ervan werd, zo leek het, maar dit was stukken erger dan anders. Ze huilde ongeveer net zo vaak als L.A., kortom bijna nooit, zodat hier duidelijk sprake was van een extreme situatie.

‘Wat is er, oma?’ vroeg L.A.

‘Kom even mee naar de zitkamer. Ik moet jullie iets vertellen. Jullie moeders komen ook zo.’

Nu wist ik helemaal dat we zuur waren. L.A. schrok niet gauw, maar ik zag aan haar gezicht dat dezelfde gedachte door haar hoofd ging. Waarmee voor mij het ergste werd bevestigd: nu de vrouwen ’m knepen, had ik niet meer de keus om bang te zijn. Als enige man in het huis moest ik iets zinnigs bedenken om te doen of te zeggen.

‘Ik schenk even een glas thee voor u in,’ zei ik ferm tegen mijn oma en ik liep naar de ijskast.

‘Ik weet dat we het er vaak over hebben gehad dat jullie ooit weer naar huis zouden gaan, maar dat is nu van tafel, ben ik bang,’ zei mijn oma. ‘Het ziet ernaar uit dat jullie voorgoed bij mij blijven, schooiers.’

Ik schrok op toen ik dat zo hardop uitgesproken hoorde, maar L.A. reageerde anders. Ze keek mijn oma met een rimpeltje tussen haar ogen aan, terwijl zich in de lucht boven haar hoofd een haast zichtbaar vraagteken vormde, niet van bezorgdheid of zo, alleen omdat ze wachtte op de clou. En toen drong het pas tot me door dat de mogelijkheid om bij mijn oma weg te gaan voor L.A. nooit aan de orde was geweest. En ik denk nu dat ik, als het erop aankwam, ergens vanbinnen allang had begrepen dat ik ook niet meer weg zou gaan. Al sinds lange tijd had alleen mijn grootmoeder nog iets te zeggen over mijn ongekamde haar en huiswerk dat niet af was.

‘Goed, oma,’ zeiden we allebei.

Ze keek ons aan en veegde de tranen uit haar ogen. Na een ogenblik zei ze: ‘Nou, dat viel best mee, hè?’

‘Ja, oma.’

Mijn oma snoot haar neus in een tissue en wenkte ons mee naar de zitkamer, waar we op de bank, onze vaste plaats voor slecht nieuws, gingen zitten. Zij nam de groene stoel.

‘Goed,’ zei ze. ‘Om te beginnen heb ik over bepaalde dingen, en over jullie, een besluit genomen waar mevrouw Bruhn op heeft aangedrongen. En ik ben het met haar eens – jullie hebben allebei meer gezien en gehoord, meer meegemaakt dan de meeste volwassenen…’ Ze keek L.A. indringend aan. ‘Ik denk dat jullie er sterk genoeg voor zijn.’ Ze haalde diep adem en zuchtte. ‘Je kan beter vragen of ik dat wel ben.’

Ze stond op en liep de kamer uit naar de gang, en even later hoorden we haar slaapkamerdeur opengaan. Na een paar minuten kwam ze terug met een vergeelde, oude brief met hier en daar doorgesleten vouwen. Ze gaf hem aan mij en zei: ‘Lezen jullie die maar eens.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.