Kiezen of delen by Jill Mansell

Author:Jill Mansell
Language: nld
Format: mobi
ISBN: 9789024550180
Publisher: Poema Pocket
Published: 2006-09-14T22:00:00+00:00

De patio in Clarence Gardens moest worden gelegd, en dat was wat Nadia betrof zowel goed nieuws als slecht nieuws. Het was maandagmorgen, en de mogelijkheid om aan Laurie Welch' slijmcomité te ontsnappen, was haar zeer welkom. Aan de andere kant had ze echter behoorlijk last van haar rug. De trap af stuiteren als een grillige flipperbal zodat haar ruggenwer- vel tegen iedere tree was geknald, had geresulteerd in behoorlijk opzienbarende blauwe plekken. Zelfs haar T-shirt in haar spijkerbroek stoppen was zo pijnlijk geweest dat ze het had uitgegild. Ze bekeek zonder enig enthousiasme de stapel stenen, draaide de dop van haar Evian-flesje en nam een slok water. Ook dat deed pijn.

En Jay was nergens te bekennen, wat een teleurstelling was. Ze had het idee gehad dat hem zien haar zou helpen om haar dilemma op te lossen. Ze was van plan geweest om haar reactie op hem wanneer ze hem weerzag, te vergelijken met haar reactie op Laurie toen hij haar gisterochtend had opgehaald voor de huizenjacht. Haar lichaam had haar moeten vertellen wat ze wilde weten. Behalve dan dat haar lichaam het waarschijnlijk te druk had met 'au au' doen om haar behulpzaam te kunnen zijn. Nou ja. Verder met het werk waarvoor ze werd betaald. Misschien zouden haar spieren na de eerste paar stenen wel ophouden met zich als kleine kindertjes aan te stellen en wat losser raken.

Toen het zijhek een uur later openklikte, draaide Nadia zich om - knarsend - en voelde haar hart sneller gaan slaan. Haar wangen werden rood en haar maag kneep zich samen zoals een peuter een snoepje vastknijpt.

'Allemachtig.' Met moeite ging ze rechtop staan en veegde haar stoffige, zweterige handen af aan haar korte broek. 'Wat kom jij hier doen?'

Laurie zette zijn zonnebril af en wees op zijn verkreukelde T-shirt en spijkerbroek. 'Ik vroeg Miriam hoe het met je ging vanochtend, en ze vertelde me dat je zo'n beetje kruipend de keuken in was gekomen.'

'Dat is niet waar.' Nadia was beledigd; ze had alleen maar zin gehad om kruipend de keuken binnen te gaan. 'Nou ja, maar ik dacht dat je misschien wel hulp kon gebruiken, en ik heb toch niets te doen.' Hij maakte zwierige bewegingen met zijn hand. 'Dus daar ben ik dan. Zie je wel, ik ben er helemaal op gekleed zelfs.'

Lauries totale onverschilligheid wat betreft kleren en zijn befaamde slordige garderobe maakten dat dat moeilijk te zien was. De werkspijkerbroek van vandaag was niet te onderscheiden van de zaterdagse-net-terug-uit-L.A.-spijkerbroek. Als hij naar een filmpremière moest, zou hij waarschijnlijk gewoon de schoonste aantrekken die hij kon vinden. 'Maar dit is mijn werk,' zei ze.

'Maar ik kan je toch wel helpen? Je hoeft me heus niet te betalen.'

'Volgens mij is dit geen goed idee.' Het woord 'helpen' was anders wel heel verleidelijk. O god, maar wat als Jay ineens opdook? 'Ik vind het vrij logisch.' Hij haalde zijn schouders op. 'Ik kan net zo goed iets nuttigs doen met mijn spieren zolang ik ze nog heb.' Een van de

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.