Het Logboek by Clive Cussler

Author:Clive Cussler
Language: nld
Format: mobi
Publisher: A.W. Bruna i.s.m. Zwarte Beertjes
Published: 2011-02-04T23:00:00+00:00

Hoofdstuk 11

De nevel bestond uit een dikke, witte sprei die langzaam over het water rolde, soms in de lichte bries tot slierten verwaaiend, benauwend in zijn klamme vochtigheid. De mannen op de brug probeerden met samengeknepen ogen door de steeds dikker wordende mist te turen. Stuk voor stuk voelden ze van de mist een langzaam groeiende angst uitgaan, de angst voor iets dat onzichtbaar was en niet aangeraakt kon worden, laat staan begrepen. Vlagen nevel bedekten al langzaam het schip zelf, terwijl het nog zichtbare licht een griezelige mengeling werd van oranje en grijs, veroorzaakt door de breking van de ondergaande zon.

Boland veegde de zweetdruppeltjes van zijn voorhoofd, wierp een geruststellende blik door de raampjes van het stuurhuis en zei: 'Het ziet er anders vrij normaal uit; hij is misschien wat dikker dan gewoonlijk.'

'Op de kleur na is er niets normaals aan die mist,' zei Pitt. Hij merkte dat de boeg van de Martha Ann nauwelijks meer te zien was. 'De hoge temperatuur, de tijd van de dag en een briesje van een knoop of drie, zijn nu eenmaal niet bepaald de ideale condities om mist te veroorzaken.' Hij boog zich voorover, bestudeerde bijna een minuut lang het radarscherm en keek af en toe op zijn horloge en maakte tegelijkertijd uit het hoofd een aantal berekeningen. 'Uit niets blijkt dat de mist verder trekt of oplost; de wind ziet geen kans hem te verdrijven. Ik betwijfel of moeder Natuur iets dergelijks zou kunnen ophoesten.'

Ze liepen naar buiten, de bakboords-brugvleugel op, zodat hun gestalten twee donkere silhouetten tegen het vreemdsoortige schijnsel van de mist vormden. Het schip schommelde een graad of twee onder de kalme golfslag van de Stille Zuidzee. Het was net alsof ze aan de rand van een of andere onzichtbare leegte stonden, een plek waar alle tijd opgehouden had te bestaan. Pitt snoof de lucht op. Aanvankelijk kon hij het niet thuisbrengen, maar even later begon hem toch iets te dagen; een lang vervlogen herinnering die jaren later door een geurtje blijkbaar tot leven kan worden gebracht.

'Eucalyptus!'

'Wat zei je?' vroeg Boland.

'Eucalyptus,' herhaalde Pitt. 'Ruik je het dan niet?'

Bolands ogen vernauwden zich vragend. 'Ik ruik wel iets, maar ik kan het niet thuisbrengen.'

'Waar ben jij opgegroeid?' vroeg Pitt, zijn stem opvallend opgewekt - de situatie in aanmerking nemend.

Gebiologeerd door Pitts stem keek Boland hem aan. 'Minnesota. Waarom?'

'Dan kun je het ook niet weten. God, dat heb ik in jaren niet geroken,' zei Pitt. 'Eucalyptusbomen komen veel voor in zuidelijk Californië en Australië. Ze hebben een heel eigen aroma en leveren een soort olie dat wel in inhalatiemiddelen wordt verwerkt.'

'Ik begrijp er nog steeds niets van.'

'Dat ben ik met je eens, maar je kunt er niet omheen dat deze nevel naar Eucalyptus ruikt.'

Boland drukte de vingertoppen van beide handen tegen elkaar en zei tegen Pitt zonder hem daarbij aan te kijken: 'Wat stel jij dan voor?'

'Ik zou simpelweg voor willen stellen hier zo snel mogelijk te verdwijnen.'

'Mijn idee.' Hij stapte het stuurhuis weer binnen en boog zich over de intercom.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.