De stem van de nacht by Dean Koontz

Author:Dean Koontz
Language: nld
Format: mobi
ISBN: 9024510899
Published: 2011-02-18T17:35:24+00:00

22

Toen Colin de truck in beweging voelde komen, sprong hij verbijsterd achteruit.

De oude wagen zonder banden kwam met een scherp geknars van de wielen tot stilstand. ‘Waarom doe je dat?’ riep Roy. ‘We hadden hem verdomme net in beweging! Waarom hou je op?’ Colin keek hem door de open cabine aan. ‘Oké, Roy. Vertel me maar wat de lol hiervan is.’

Roy werd nijdig. Zijn stem klonk hard en ijzig en hij legde sterke nadruk op ieder woord. ‘Stamp… het… nou… eens… in…

je… kop! Dit… is… geen… geintje!’

Ze stonden elkaar in het halfdonker aan te staren.

‘Ben je mijn bloedbroeder?’ vroeg Roy.

‘Ja, natuurlijk.’

‘Jij en ik tegen de hele wereld?’

‘Ja.’

‘Doen bloedbroeders niet alles voor elkaar?’

‘Bijna alles, ja.’

‘Bijna alles? Alles! Geen maren en geen alsen! Dat kennen bloedbroeders niet. Ben je mijn bloedbroeder?

‘Dat zei ik toch al?’

‘Duw dan, verdomme!’

‘Roy, het is nu wel mooi genoeg geweest.’

‘Het is nooit genoeg en dit ding gaat over de top heen.’

‘Zo’n geintje kan heel gevaarlijk zijn.’

‘Heb je beton in je kop in plaats van hersens?’

‘Die trein kan ontsporen!’

‘Dat is ook de bedoeling. Vooruit, duwen!’

‘Jij wint, Roy. Ik geef het op. Ik duw die wagen geen centimeter verder. Jij hebt het spelletje gewonnen, Roy.’

‘Wat doe je me verdomme aan?’

‘Ik wil hier weg.’

De stem van Roy sloeg bijna hysterisch over. Zijn ogen gloeiden als de ogen van een waanzinnige. Hij staarde Colin door de cabine heen aan.

‘Laat je mij in de steek?’

‘Natuurlijk niet.’

‘Verraad jij je bloedbroeder?’

‘Hoor nou eens, Roy. Ik…’

‘Ben jij ook al zo’n grote klootzak? Zoals al die andere stomme hufters en bedriegers en leugenaars?’

‘Roy.

‘Meende je dan geen wóórd van wat je tegen me gezegd hebt?’ In de verte hoorden ze de loc van de naderende sneltrein fluiten. ‘Daar komt-ie!’ zei Roy heftig. ‘De machinist geeft altijd een stoot op de hoorn bij de overgang van Ranch Road. We hebben nog maar drie minuten. Help me dan!’

Zelfs in het vage, paarsoranje schemerlicht kon Colin duidelijk de grote woede op Roy’s gezicht zien, de waanzin in zijn harde blauwe ogen. Colin raakte nog meer van slag dan hij al was. Hij deed nog een stap achteruit. ‘Schoft!’ riep Roy.

Hij probeerde de wagen zelf te duwen.

Colin herinnerde zich wat Roy had gedaan toen ze in de garage met de treinen van meneer Borden hadden gespeeld. Het duivelse genoegen waarmee hij de kleine speelgoedtreinen liet ontsporen. Hoe hij in de kleine wagons naar ‘slachtoffers’ had gekeken. Hoe hij zich inbeeldde dat hij echte lijken zag, echt bloed, een echte catastrofe – en dat Roy van die geesteszieke fantasieën had genoten. Nee, dat was geen spelletje. Het was nooit een spel geweest.

Duwend en uithijgend, duwend en uithijgend, een krachtig en snel ritme zoekend, haalde Roy de vrachtwagen op de metalen platen heen en weer, tot het gewicht opeens over het dode punt kwam. De wagen ging naar voren. ‘Nee!’ riep Colin.

De zwaartekracht verleende een helpende hand. Traag en moeizaam draaiden de wielen. Ze piepten en knarsten. De velgen liepen met een doordringend geknerp op de zwaar verroeste metalen platen, maar de wielen draaiden.

Colin rende om de wagen heen, greep Roy beet en trok hem van de cabine weg.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.