De groene mijl 06 - Coffey op de mijl by Stephen King

Author:Stephen King
Language: eng
Format: epub

6

Die dag had ik mijn vrije avond. Ik zat in de woonkamer van ons kleine huis sigaretten te roken en naar de radio te luisteren en keek naar de duisternis die uit de grond opkwam om de hemel op te slokken. Televisie is mooi, ik heb er niets op tegen, maar wat me er niet aan bevalt, is dat je van de rest van de wereld wordt afgezonderd en dat je je helemaal in jezelf terugtrekt. Alleen al in dat opzicht was radio beter.

Janice kwam binnen, knielde naast de armleuning van de stoel neer en pakte mijn hand vast. Een tijdje zeiden we geen van beiden iets, we bleven stil zitten luisteren naar Kay Kysers Kollege of Musical Knowledge en keken naar de sterren die aan de hemel verschenen. Ik genoot van die momenten.

'Het spijt me dat ik je een lafaard noemde,' zei ze. 'Dat vind ik het ergste dat ik ooit in ons hele huwelijk tegen je heb gezegd.'

'Zelfs die keer dat we gingen kamperen en je me Ouwe Stinkende Sam noemde?' vroeg ik, en toen lachten we en kusten we elkaar en was het weer beter tussen ons. Ze was zo mooi, mijn Janice, en ik droom nog steeds van haar. Ook nu ik een oud en moe mannetje ben. Ik droom dat ze mijn kamer binnenkomt in dit eenzame, godvergeten tehuis, waar de gangen altijd naar pis en kool ruiken. Ik droom dat ze jong en mooi is, met haar blauwe ogen en haar mooie hoge borsten waar ik bijna niet van af kon blijven, en dat ze zegt: Schat, ik hen helemaal niet hij dat busongeluk omgekomen. Je hebt je vergist, dat is alles. Zelfs nu droom ik dat, en als ik wakker word en weet dat het een droom was, moet ik soms huilen. Ik, die bijna nooit huilde toen ik jong was.

'Weet Hal het?' vroeg ze tenslotte.

'Dat John onschuldig is? Ik denk het niet.'

'Kan hij helpen? Heeft hij invloed op Cribus?'

'Absoluut niet, schat.'

Ze knikte, alsof ze dat wel had verwacht. 'Vertel het hem dan niet. Als hij toch niets kan doen, vertel het hem dan niet.'

'Nee.'

Ze keek me rustig aan. 'En je meldt je die avond niet ziek. Dat doen jullie geen van allen. Dat kunnen jullie niet doen.'

'Nee, dat kunnen we niet doen. Als wij er bij zijn, kunnen we tenminste zorgen dat het snel gaat. Het zal niet als bij Delacroix gaan.' Een ogenblik, gelukkig maar heel kort, zag ik het zwarte zijden masker weer in brand staan op Dels gezicht, zag ik de bubbelende klodders gelei weer die zijn ogen waren geweest.

'Er is geen uitweg voor je, hè?' Ze pakte mijn hand vast. wreef ermee over het zachte fluweel van haar wang. 'Arme Paul. Arme kerel.'

Ik zei niets. Nooit daarvoor of daarna in mijn leven heb ik zoveel zin gehad om weg te lopen. Gewoon Janice meenemen, wij samen met één tas tussen ons in, weglopen zonder te weten waarheen.

'Mijn arme kerel,' herhaalde ze, en toen zei ze: 'Praat met hem.' 'Met wie? Met John?'

'Ja.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.