Achtbaan by Stephen King

Author:Stephen King
Language: nld
Format: mobi
ISBN: 9024539781
Publisher: Luitingh-Sijthoff
Published: 2000-01-01T23:00:00+00:00

DE LIFTDEUR GING OPEN EN ik zag meteen een ander aanplakbiljet. Het was een tekening van een vinger die op grote rode lippen gedrukt was. Daaronder stond: ONZE PATIËNTEN STELLEN RUST OP PRIJS! Vanuit de lifthal leidden gangen naar rechts en links. De oneven genummerde kamers waren links. Ik liep die kant op, en het was of mijn sportschoenen met iedere stap zwaarder werden. Ik ging langzamer lopen toen ik bij 471 kwam en bleef tussen 481 en 483 helemaal staan. Ik kon dit niet. Het zweet, zo koud en plakkerig als half bevroren siroop, kroop in dunne stroompjes uit mijn haar. Mijn maag was samengetrokken als een vuist in een strakke handschoen. Nee, ik kon dit niet doen. Ik kon beter rechtsomkeert maken en ’m smeren als de bange schijterd die ik was. Ik zou naar Harlow liften en de volgende ochtend mevrouw McCurdy bellen. De volgende morgen zou ik alles gemakkelijker onder ogen kunnen zien.

Ik begon me om te draaien, maar toen stak een zuster haar hoofd uit de kamer twee deuren verderop - de kamer van mijn moeder. ‘Meneer Parker?’ vroeg ze met gedempte stem.

Even ontkende ik het bijna. Toen knikte ik.

‘Kom. Vlug. Ze gaat.’

Dat waren de woorden die ik had verwacht, maar toch joegen ze een kramp van angst door me heen en begonnen mijn knieën te knikken.

De zuster zag dat en kwam vlug naar me toe, haar rok ruisend, haar gezicht geschrokken. Op de kleine gouden speld op haar borst stond ANNE CORRIGAN. ‘Nee, nee, ik bedoelde alleen het slaapmiddel... Ze valt in slaap. O mijn God, wat stom van me. Het gaat goed met haar, meneer Parker. Ik heb haar Ambien gegeven en ze gaat slapen. Dat bedoelde ik. U gaat toch niet flauwvallen?’ Ze pakte mijn arm vast.

‘Nee,’ zei ik zonder te weten of ik zou flauwvallen of niet. De wereld zwaaide onder me door, en er zat een gezoem in mijn oren. Ik zag weer voor me hoe de weg op de auto af was gesprongen, een weg uit een zwartwitfilm in al dat zilverige maanlicht. Ben je in de Bullet geweest? Man, ik ben vier keer in dat ding geweest.

Anne Corrigan leidde me de kamer in en ik zag mijn moeder. Ze was altijd een forse vrouw geweest, en het ziekenhuisbed was klein en smal, maar toch leek ze er bijna in verloren te gaan. Haar haar, inmiddels meer grijs dan zwart, lag over het kussen gespreid. Haar handen lagen als de handen van een kind, of zelfs een pop, op het laken. Ze had geen strakke beroertegrijns op haar gezicht, zoals ik me had verbeeld, maar haar huid was geel. Haar ogen waren dicht, maar toen de zuster naast me haar naam mompelde, gingen ze open. Ze waren diep en iriserend blauw, het jongste deel van haar lichaam en springlevend. Eerst keken ze nergens naar, maar toen vonden ze me. Ze glimlachte en probeerde haar armen te strekken. Een ervan kwam omhoog. De andere arm beefde, kwam een beetje omhoog en viel terug.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.