Lof der Simpelheid by Gerrit Komrij

Author:Gerrit Komrij
Language: nld
Format: mobi
Published: 2012-02-19T15:19:39+00:00

Een verkeerd soort Simpelheid

Alles wat boven de middelmaat uitsteekt moet een kopje kleiner worden gemaakt. Wie iets meer kan dan een ander moet van dat meerdere worden ontdaan. Eerst dan, onthoofd en gemutileerd, zal het aanzien genieten. Eerst dan zal het op het voetstuk mogen plaatsnemen waarop de middelmaat zichzelf heeft gezet. Het is bekend. Je ziet het steeds weer om je heen gebeuren. Hier past iemand zich een beetje aan, daar weer zie je een ander schipperen, alleen maar om mee te mogen doen. Sommigen houden het nog even vol tot ze zich, uit louter vermoeidheid, ook maar gewonnen geven.

Het gaat om het verlangen van de meerderheid. Het falderappes zweert bij al wat dom en lelijk is. Ook de politici zweren dus, gehuicheld of van harte, bij het domste en lelijkste. Waar zouden politici hun oren anders naar kunnen laten hangen dan naar het falderappes?

Het ergst moeten zij het ontgelden die uitzonderlijk getalenteerd zijn, die in bepaalde kundigheden met kop en schouders boven anderen uitsteken, die in Gods oog en onder het beschermheerschap van de Rede tot de onontbeerlijksten gerekend dienden te worden die de mensheid wist voort te brengen. Ik bedoel hier waarachtig niet alleen grote kunstenaars en wetenschapsmensen, briljante professoren, staatslieden en captains of industry, maar ook mensen met grote gaven van hart en in de wieg gelegd voor de liefde. Dat zeldzame soort is geheel en al vogelvrij. Het mag door

iedereen, onder applaus van het mede-falderappes, naar hartelust worden beledigd, bespot, gekleineerd, belasterd, opgejaagd en gemaltraiteerd. Het genoegen om zulke mensen het leven zuur te maken en te zien struikelen is algemeen en kent geen grenzen. Het falderappes wil, wat dat betreft, bloed zien. Dus willen de politici, wat dat betreft, bloed zien. De politiek eet het brood van het falderappes.

Trouwens-je komt in de politiek toch ook geen mensen tegen die uitzonderlijk getalenteerd zijn of die in bepaalde kundigheden met kop en schouders boven anderen uitsteken? Nu dan.

Derhalve doen politici, begerig naar het applaus van de meerderheid, hun uiterste best iedereen die iets uitzonderlijks in petto of iets waardevols te geven heeft in het stof te laten bijten. Want niet het geven, het nemen is het devies van de middelmaat. Binnenhalen, afpakken, stelen, dat is het enige wat ze begrijpt.

Zieke mannen beweren ‘s lands financiën gezond te houden. Zelfverrijking heet het dienen van het algemeen belang. Waar woorden zo weinig betekenen en politiek niet gepresenteerd wordt als een hard, ordinair gevecht om de macht tussen belangengroepen maar, integendeel, als iets hogers en nobels, een zaak van zelfopoffering die eigenlijk boven elke kritiek verheven zou moeten zijn, in zo’n bestel zal de middelmaat die in het bezit van de macht is er alles aan gelegen zijn het talent te mutileren en de kunst-dat machteloze spel van ontsnapping dat toch heel even, in een flits, kan laten zien hoe de wereld in elkaar zit -in een hypocriete, continu controleerbare positie te manoeuvreren.

De kunst zal hetzelfde compromisachtige, praatzieke maar woordvijandige karakter dienen te dragen als

zij zelf. Meer wolken dan waarheid.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.