De dochter van Joop ter Heul by Cissy van Marxveldt

Author:Cissy van Marxveldt [Marxveldt, Cissy van]
Language: nld
Format: epub
Tags: Jeugd 9-12 jaar, Wierook
Published: 2011-10-04T10:31:36+00:00

De volgende dag was stralend. Het was echt jè weer om je te verloven. Na de koffie trok ik naar Renée. Er zou 's avonds een intiem dinertje zijn, waarbij ik zou aanzitten met een vriend van Hans. Dus dat was allemaal erg hoopvol.

Ik viel al over de bloemen, toen ik binnenkwam. Zo vol stond de hal. En in de ene grote zitkamer, die over de hele lengte van het huis loopt, stond zo'n overdaad van bloemen, dat je er gewoonweg stil van werd. Ik keek gauw even naar de kaartjes. Er waren veel van 'de Tros'. Daar krijg ik natuurlijk later ook bloemen van, als ik me verloof. Kleine Renée zag er schattig uit in een lang, lichtblauw gewaad én grote Renée zag er ook schattig uit in iets zachtgroens. Meneer Van Ophorst keek alsof hij met moeite van een boek was weggesleurd. Ik was meteen blij voor hem, dat hij maar één dochter bezit en niet zoals paps mij met een aanstaande aanstaande en nog twee zoons, waarvan Hans nu wel braaf verloofd is, maar waar Peter nog in staat is om met iets heel geks thuis te komen van die wereldreis.

Hans at natuurlijk Renée op, zoals onze Hans Ronnie. En tot het eerste bezoek kwam, scharrelde ik maar wat tussen de bloemen rond. Er was een grote tuil van Flap. Wat gelukkig, dat wij zijn naam nu wisten, want anders had L. E. G. van der Putte ons niet veel gezegd. Ik kreeg toch even een stikbui bij een kleine bos pioenrozen. Klein in vergelijking met de mijne. Tenminste er was maar één grote drijfschaal mee gevuld. Daarbij hing een kaartje, waarop stond: K. H. Kwast. Hij heeft natuurlijk gedacht: twee vriendinnen, één smaak! De uil!

Grote Renée, die in haar element is bij feesten en verlovingen en trouwpartijen, tenminste dat zegt kleine Renée, kwam naar mij toe. Ze sloeg haar arm om me heen en ze zei: „Wat een weelde, hè?"

„O, maar het kan niet mooi genoeg zijn bij Renées verloving." „Nee, dat is waar. Wat zie jij er ook beeldig uit, kind." Ik drukte even mijn hoofd tegen haar geurende arm. Dat is zo iets genoegelijks van de beide Renées. Ze weten altijd iets prettigs te zeggen en daarbij menen ze het ook nog. Grote Renée keek op haar dunne, gouden polshorloge en ze had net gezegd: „We mogen wel in de houding gaan staan", toen het eerste bezoek werd aangediend. Het waren Kwast en Flap. Kwast, touwiger en sproeterig dan ooit, en Flap verpieterd. Ik dacht meteen dat hij toch wel door mij leed. Maar de vriend van Hans, die mijn tafelheer zou zijn en die een wipneus had, waaraan je een jas kon ophangen - wat gek voor een man - zei zacht tegen Flap: „Het is laat geworden hè, gisteravond. Het is aan jou te zien, zeg.!" Hij wist natuurlijk niet dat ik het hoorde, maar het was maar goed voor mij, want toen hoefde ik me niet meer de hartepijnen van Flap aan te trekken.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.